Getto weneckie

Getto w Wenecji – świadectwo historii i kultury

Getto w Wenecji, znane również jako Ghetto di Venezia, to miejsce o głębokim znaczeniu historycznym i kulturowym, położone w sercu tej słynnej na całym świecie laguny. Założone w 1516 roku, było to pierwsze getto żydowskie w Europie i służyło jako miejsce izolacji żydowskiej społeczności przez ponad 2,5 wieku.

Zlokalizowane w dzielnicy Cannaregio, getto było otoczone kanałami i dostępne tylko przez dwie mosty, które były strzeżone przez strażników. Mimo ograniczeń fizycznych, społeczność żydowska w Wenecji rozkwitała, tworząc środowisko bogate w kulturę, naukę i handel. Getto przetrwało do końca XVIII wieku, kiedy Napoleon Bonaparte zniósł segregację żydowskiej społeczności.

Dziś, spacerując po wąskich uliczkach i mostkach getta, turyści mogą natknąć się na pięć synagog, z których każda reprezentuje różne tradycje żydowskie, takie jak niemiecka, włoska, hiszpańska i portugalska. Chociaż niektóre z nich są nadal czynne, inne przekształcono w muzea, takie jak Muzeum Żydowskie w Wenecji, które opowiada historię społeczności i jej wkład w życie miasta.

Znajdujący się na terenie getta plac Campo del Ghetto Nuovo jest centralnym punktem, gdzie można zobaczyć imponujący pomnik upamiętniający ofiary Holocaustu. Prace artystów żydowskich, zarówno historycznych, jak i współczesnych, są prezentowane w galeriach i sklepach z pamiątkami, co czyni z getta miejsce pełne życia i pamięci.