Mosaici, Larino

W czasach rzymskich Larinum było dobrze prosperującą osadą o dużych rozmiarach i starożytnym pochodzeniu, położoną na wzgórzach w głębi Molise, około 400 m n.p.m. niedaleko wybrzeża Morza Adriatyckiego, o dużym znaczeniu ze względu na swoje neuralgiczne położenie geograficzne: W rzeczywistości rozciągał się na dużym obszarze, żyznym i płaskim, położonym w strategicznym miejscu, ponieważ miał widok na dno doliny i dolny bieg rzeki Biferno, a także był ważnym węzłem drogowym, ponieważ znajdował się u zbiegu ważnych osi drogowych, co umożliwiało korzystną wymianę handlową.

Ta szczególna fizjonomia geograficzna, w połączeniu z korzystnym klimatem i żyzną, łatwą do uprawy ziemią, wyjaśnia dobrobyt i rozwój gospodarczy Larino, który nastąpił już w III w. p.n.e. co pozwoliło mu odgrywać ważną rolę handlową, wyróżniającą się na tle innych ośrodków w tym regionie, czyniąc z niego krainę graniczną i skrzyżowanie kultur, między pasem wybrzeża Adriatyku a śródlądowym obszarem Sannio, pozostając z tego powodu zawsze otwartym na wpływy różnych środowisk kulturowych, co potwierdzają dokumenty archeologiczne, świadczące o istnieniu bogatego i ludnego miasta jeszcze przed wojnami annibalskimi.