Santa Maria in Araceli, Vicenza

Kościół Santa Maria in Araceli to kościół w stylu późnobarokowym, zbudowany pod koniec XVII wieku w Vicenzy według projektu Guarino Guariniego.

Dokumenty po raz pierwszy odnotowują istnienie kościoła w tym miejscu, pochodzącego z 1241 roku. Odnoszą się one do kościoła Santa Maria, który znajdował się w pobliżu klasztoru. Klasztor ten, który w 1277 r. należał do sióstr Klarysek, nosił nazwę Santa Maria ad Cellam. Przyrostek ten został następnie zmieniony na alla cella, potem na Arcella, a w końcu na Araceli. Kościół w Vicenzy nie powinien być mylony z kościołem Santa Maria in Aracoeli w centrum Rzymu.

Budowę obecnego kościoła rozpoczęto w latach 1672-1680, w okresie, w którym słynny architekt Guarino Guarini przebywał w Vicenzy pod patronatem teatynów. W 1965 roku w Bibliotece Watykańskiej odnaleziono projekty kościoła. Wydaje się, że budową kierował Carlo Borella. Około 60 lat po rozpoczęciu budowy, 17 listopada 1743 r. kościół został konsekrowany. W 1810 r. podczas okupacji napoleońskiej, klasztor został wywłaszczony, a kościół stał się kościołem parafialnym. W 1960 r. kościół zastąpiono nowym kościołem parafialnym pod wezwaniem Chrystusa Króla. Kościół ten przestał być używany aż do zakończenia renowacji w 1990 r.

Główny barokowy ołtarz został wyrzeźbiony w marmurze przez Tommaso Bezziego. Znajduje się w nim ołtarz przedstawiający Sybillę z Tyburtyny, która zwiastuje cesarzowi Augustowi przyjście Dziewicy z Dzieciątkiem, wykonany przez Pietro Liberi. W ołtarzu po prawej stronie znajduje się XIII-wieczny malowany krucyfiks, pochodzący z kościoła San Vito.