Saint Peter's tomb, Rzym

Grób św. Piotra to miejsce pod Bazyliką św. Piotra, które obejmuje kilka grobów i strukturę, o której władze watykańskie twierdzą, że została zbudowana na pamiątkę miejsca, w którym znajdował się grób św. Piotra. Grób św. Piotra znajduje się rzekomo w pobliżu zachodniego krańca kompleksu mauzoleów, które powstały między około 130 a 300 rokiem naszej ery. Kompleks ten został częściowo zburzony i zasypany ziemią, aby stworzyć fundamenty pod budowę pierwszej Bazyliki św. Piotra za panowania Konstantyna I, około roku n.e. 330. Mimo że w miejscu, gdzie w II wieku znajdowało się sanktuarium, znaleziono wiele kości, w wyniku dwóch kampanii wykopalisk archeologicznych, papież Pius XII stwierdził w grudniu 1950 roku, że nie można z całkowitą pewnością potwierdzić, że żadna z nich należy do świętego Piotra. Po odkryciu kości przeniesionych z drugiego grobu pod pomnikiem, 26 czerwca 1968 roku papież Paweł VI stwierdził, że relikwie świętego Piotra zostały zidentyfikowane w sposób uznany za przekonujący. Na poparcie tej tezy podano jedynie poszlaki.

Grób rzekomo znajduje się u podnóża aediculi, pod podłogą. W grobie tym znaleziono szczątki czterech osób i kilku zwierząt hodowlanych. W 1953 r. po zakończeniu pierwszych prac archeologicznych, znaleziono kolejny zestaw kości, które podobno zostały wyjęte bez wiedzy archeologów z niszy w północnej części ściany z graffiti, przylegającej do czerwonej ściany na prawo od aediculi. Późniejsze badania wykazały, że były to kości 60-70-letniego mężczyzny. Margherita Guarducci twierdziła, że są to szczątki świętego Piotra i że zostały one przeniesione do niszy w murze graffiti z grobu pod aedicula "w czasach Konstantyna, po zawarciu pokoju w kościele". Antonio Ferrua, archeolog kierujący wykopaliskami, które doprowadziły do odkrycia tego, co Kościół katolicki uważa za grób świętego Piotra, powiedział, że nie jest przekonany, iż znalezione kości należą do świętego Piotra.