Torre di Porto Giunco

Wieża Porto Giunco to hiszpańska wieża strażnicza znajdująca się po wschodniej stronie cypla Capo Carbonara, na terytorium Villasimius.

Można do niego dotrzeć pieszo z zatoki Porto Giunco, ścieżką wijącą się wśród śródziemnomorskiej makii porastającej cypel, lub samochodem od strony Capo Carbonara. Wieża znajduje się na wysokości około 50 metrów nad poziomem morza i ze swojej pozycji dominuje nad znajdującą się poniżej plażą Porto Giunco i stawem Notteri.

Wieża o wysokości około 9 metrów ma kształt ściętego stożka i została zbudowana prawdopodobnie w 1578 roku. Materiałem budowlanym jest miejscowy granit. Pierwotna budowla miała sklepienie kopułowe. Na szczyt wieży można dostać się wewnętrznymi, spiralnymi schodami. Wieża zaliczana jest do wież typu senzillas, czyli średniej wielkości.

W 1721 r. wieża została opuszczona, ale w 1758 r. wznowiła swoją działalność. W 1812 r. kiedy Sardynia należała już do państwa sabaudzkiego, wieża została oblężona przez flotę tunezyjskich okrętów wojennych, które wcześniej zaatakowały również wieże na wyspie Cavoli, Serpentara i San Giovanni di Sarrala. Ostatnia znana wzmianka mówi o tym, że w 1843 r. był on jeszcze w użyciu, ale wkrótce potem został opuszczony.

Wieża Porto Giunco jest częścią systemu wież nadbrzeżnych, które Hiszpanie budowali w XVI i XVII wieku na cyplach wybrzeży południowej Sardynii, aby wypatrywać piratów barbarzyńskich. Jadąc z Cagliari, napotyka się kolejno: wieżę Cala Regina, wieżę De su Fenogu, wieżę Capo Boi, starą twierdzę Villasimius, wieżę na wyspie Cavoli, wieżę Porto Giunco, wieżę na wyspie Serpentara, wieżę Cala Pira.

Każda wieża jest umieszczona w taki sposób, że widoczna jest poprzednia i następna, co umożliwia szybką komunikację wzdłuż wybrzeża za pomocą świateł i sygnałów.