Forte della Chiusa - Straßensperre Chiusa

Fort Chiusa był fortyfikacją zbudowaną przez wojska Cesarstwa Austriackiego w latach 1849-1851 jako barykada na przejściu przez zwężenie rzeki Adygi w śluzie Ceraino, w gminie Dolcè.

W rzeczywistości już od jakiegoś czasu istniała tam wenecka pozycja obronna. W 1701 r. marszałek de Tessé, który przeprowadził tam rekonesans, aby zapobiec zejściu księcia Eugeniusza Sabaudzkiego do Włoch, opisał ją w następujący sposób: "dom osadzony na skale". Między fortem a rzeką nie ma nic poza przejazdem wozu, a po drodze z fortu wyrastają dwa mosty zwodzone. Na rzece znajduje się również łańcuch, który uniemożliwia przepłynięcie łodzi, a po drugiej stronie rzeki jest bardzo wysoka i żywa skała, dlatego wydawało mi się, że ta mała forteca Chiusa może być zdobyta tylko z bardzo daleka; ponadto rzeka jest bardzo głęboka i wartka; aby dostać się do dwóch mostów zwodzonych, o których mowa powyżej, trzeba wyciąć drogę w skale na odległość większą niż dobry strzał z muszkietu, a rzeka tworzy przepaść. Po przejściu Wenecji Euganejskiej do Królestwa Włoch w 1866 r. fort przeszedł pod kontrolę Armii Królewskiej, która uzbroiła go tylko w dwa działa artyleryjskie, ale ze względu na jego strategiczne położenie utrzymywała go w ruchu.

W 1960 r. został częściowo brutalnie zburzony, aby umożliwić poszerzenie biegnącej przez niego drogi SP11 Valdadige. W jego pobliżu wybudowano hotel. Linia kolejowa Brenner, która również tędy przebiega, została przedłużona przez tunel.

Dziś po forcie pozostały tylko nieliczne ruiny w stanie ruiny.