Villa Salviatino, Florencja

Villa Salviatino, Maiano, we frazie Maiano na stromym zboczu na południe od Fiesole, jest toskańską willą z widokiem na Florencję.

W XIV w. skromny budynek gospodarczy, położony wśród nieformalnych tarasów na zboczach porośniętych winoroślą i oliwkami, został w 1427 r. zakupiony przez rodzinę Bardi, bankierów z Florencji, którzy przebudowali go w sposób tak pałacowy, że kiedy w 1447 r. został sprzedany Nicola Tegliacci, nowy właściciel nazwał go Palagio dei Tegliacci. W XVI wieku przeszła w ręce Alamanno Salviati, który kazał ją bogato ozdobić freskami i umeblować; w ten sposób zyskała nazwę Villa Il Salviatino, dla odróżnienia od wspanialszej Villa Salviati "le Selve", położonej niedaleko Lastry, na zachód. Willa została rozsławiona przez Francesco Redi, w jego Bacco in Toscana: "viva il nome Del buon Salviati, ed il suo bel Maiano.

Przez krótki okres właścicielem willi był włoski tenor Giovanni Matteo Mario i jego żona Giulia Grisi, transakcję sfinalizował londyński finansista N.M. Rothschild, następnie w 1871 r. willę nabył Pietro Pagliano, który dobudował średniowieczną wieżę z krenelażem, ale w 1882 r. nowy, bardziej życzliwy właściciel, Amerykanin Phelps Thomas, przejął ją na własność i rozpoczął program swobodnej renowacji i rozbudowy według projektów antykwariusza Corinto Corintiego. Dodano dużą centralną klatkę schodową i okazałe portale w stylu cinquecento. Zredukował wieżę, zaprojektował nowy sklepiony porte-cochere dla powozów, nad którym znajdował się ogród, istniejący do dziś, i przebudował park, dodając włoski ogród tarasowy i ogrody zimowe, z pergolą, która według Penelopy Hobhouse przypominała drewniane ramy pokazane na drzeworytach do Hypnerotomachia Poliphili Francesca Colonny. Malowanie dekoracyjne powierzono Augusto Bruschiemu, który pokrył ściany średniowiecznymi i neoceglanymi wzorami. Po sprzedaży majątku w 1891 r. willa przeszła w ręce rodziny Carrega di Lucedio, a następnie, w 1911 r. krytyka sztuki, dziennikarza i założyciela czasopisma o sztuce Il Dedalo, Ugo Ojettiego i jego żony Fernandy, którzy przeprowadzili dalszą przebudowę, usuwając wiele XIX-wiecznych elementów wyposażenia i instalując obszerną bibliotekę oraz wiele obrazów i rzeźb. W latach 1973-1987 w willi Il Salviatino mieścił się zagraniczny program Uniwersytetu Stanforda Stanford we Włoszech z salami wykładowymi, biurami, biblioteką, jadalnią i pokojami dla studentów.

W lecie 1980 r. Uniwersytet Michigan i Sara Lawrence College organizowały tam swoje letnie programy szkolne.

W pierwszej dekadzie XXI wieku willa została odrestaurowana i przekształcona w hotel butikowy.