Aqua Alsietina, Rzym

W starożytnym Rzymie Aqua Alsietina był wcześniejszym z dwóch zachodniorzymskich akweduktów, wzniesionym około 2 r. p.n.e. za panowania cesarza Augusta. Stanowił jedyne źródło wody dla regionu Transtyberyny, położonego na prawym brzegu Tybru.

Akwedukt ten czerpał wodę głównie z jeziora położonego na północ od Rzymu, zwanego Lacus Alsietinus, oraz częściowo z Lacus Sabatinus. Długość tego w większości podziemnego akweduktu wynosiła 22 172 kroków, a jego łuki podtrzymywało 358 kroków. Średnica jego wodociągu wynosiła 392 kwinaria.

Woda ta nie nadawała się jednak do picia, więc cesarz August używał jej do napełniania swojej naumachii w Trastevere. Dzięki temu on i publiczność mogli podziwiać pozorowane bitwy morskie. Nadmiar wody wykorzystywano do nawadniania horti Cezara oraz do nawadniania pól. Tak obfite zapasy wody dają wyobrażenie o tym, jak wielką ilością wody dysponował Rzym.

W swoim głównym dziele De aquaeductu, zawierającym historię i opis zaopatrzenia Rzymu w wodę, Sekstus Juliusz Frontinus przypisuje Aqua Alsietina jedynie niewielką objętość. Ma to sens, jeśli w jego czasach naumachia nie była już w użyciu.

Pewne ślady tego akweduktu odkryto w 1720 roku. W 1887 r. w pobliżu Via Claudia znaleziono kamienną płytę z inskrypcją. Jest to jedyna pisemna wzmianka o Aqua Alsietina.

Fontanna Acqua Paola w Rzymie, zbudowana za czasów papieża Pawła V, błędnie informuje na swoim łuku triumfalnym, że "Paweł V przywrócił starożytne kanały Aqua Alsietina". W rzeczywistości inżynierowie odbudowali starą Aqua Traiana, która biegła w pobliżu Aqua Alsietina.