Orto Botanico dell'Università di Torino, Turyn

Orto Botanico dell'Università di Torino to ogród botaniczny i arboretum prowadzone przez Dipartimento di Biologia Vegetale Uniwersytetu w Turynie. Znajduje się w Parco del Valentino nad rzeką Pad, przy Viale Pier Andrea Mattioli, w Turynie, we Włoszech. Jest otwarty w weekendy i święta w cieplejszych miesiącach; wstęp jest płatny.

Początki ogrodu sięgają 1560 r. kiedy to w Studio di Mondovì założono kolekcje żywych roślin, które w 1566 r. przeniesiono na teren uniwersytetu. Dzisiejszy ogród pochodzi z 1713 r. kiedy to Wiktor Amadeusz II Sardyński założył Orto Regio. Wraz z utworzeniem w 1729 r. uniwersyteckiej katedry botaniki, której kierownikiem był G.B. Caccia, stał się on prawnie częścią uniwersytetu.

W latach 1730-1731 ogród został założony na geometrycznym planie kwietników na istniejącym terenie ogrodowym Castello del Valentino, na którym Caccia zasadził około 800 gatunków. W 1762 roku uprawiano już około 1200 gatunków. W 1796 r. Wiktor Amadeusz III z Sardynii podarował tereny na zachód i północ od castello, powiększając nieco obszar ogrodu do obecnej wielkości. W 1810 r. w ogrodzie znajdowało się około 6000 roślin uprawnych, a w jego północnej części zorganizowano arboretum, zbudowano szklarnie, oranżerię i zielnik. W latach 1831-1839 wybudowano kolejne szklarnie, a w 1848 r. znaczącą oranżerię.

Jednak w następnym stuleciu ogród znacznie się zmniejszył. Po 1876 roku wyburzono różne szklarnie, aby zrobić miejsce dla laboratoriów, w latach 1892-1893 przestrzeń ogrodowa została utracona na rzecz dalszej zabudowy, a w latach 1929, 1969 i 1977 zlikwidowano kolejne szklarnie. W czasie I i II wojny światowej ogród został poważnie uszkodzony, co spowodowało utratę kolekcji, w wyniku zaniedbań i bombardowań. Jednak obecnie ogród powraca do dawnej świetności. W latach 1962-1963 prof. Bruno Peyronel założył ogród alpejski, w 1969 r. zbudowano nową szklarnię dla gatunków tropikalnych i subtropikalnych, w 1986 r. dobudowano kolejną szklarnię dla sukulentów, a w 2006 r. kolejną dla roślin południowoafrykańskich.

Obecnie we właściwym ogrodzie uprawia się około 2000 gatunków, dodatkowo 300 gatunków w ogrodzie alpejskim, około 500 gatunków w arboretum i kolejne 1000 gatunków w szklarniach. W ogrodzie znajdują się następujące główne działy Ogród alpejski - rośliny alpejskie, szczególnie Alp Zachodnich. Drzewa owocowe, rośliny lecznicze, stawy - rodzime i egzotyczne rośliny wodne, szklarnia RPA - zbudowana w latach 2005-2006, gatunki z Afryki Południowej, w tym z gór Tsitsikamma i Fynbos, Karoo i Richtersveld. Dom roślin sukulentowych, rabaty systematyczne - rośliny rozmieszczone zgodnie z porządkiem systematycznym podanym we Flora Europaea. Aleja drzew - nadal zawiera kilka oryginalnych drzew z początku XIX wieku. Domek tropikalny - głównie epifity, z ważnymi kolekcjami Bromeliaceae, Orchidaceae i Araceae.

W skład arboretum wchodzą następujące główne obszary: Lasy - gatunki drzew i krzewów pospolite dla północnowłoskich równin sprzed okresu rolniczego, Wierzby nadrzeczne - przeważnie Salix, Staw - typowe środowisko bagienne północnowłoskiej równiny, Carex - mieszanka roślinności zielnej, z przewagą Carex, Rośliny wodne - pospolite gatunki rodzime w stawie zbudowanym w pierwszej połowie XIX wieku, Ogród zabytkowych owoców, Ścieżki edukacyjne

Zawiera również godne uwagi okazy Cedrus libani, Fagus sylvatica, Ginkgo biloba, Platanus orientalis, Populus deltoides, Pseudotsuga menziesii, Pterocarya fraxinifolia, Pterocarya stenoptera, Quercus robur, Taxus baccata i Zelkova carpinifolia.