Chiesa di Madonna in Campagna, Busto Arsizio

Kościół Madonny w Campagna to budynek sakralny w Sacconago, wiosce w gminie Busto Arsizio. Jest on poświęcony Matce Bożej Siedmiobolesnej.

W momencie budowy stał przy drodze zwanej w Longù, która łączyła Sacconago z Lonate i Ferno. Nazwa Longù pochodzi od łacińskiego słowa longorius, które oznacza "długi słup": prawdopodobnie dlatego, że w pewnym okresie na terenie wokół kościoła znajdowały się lasy, z których pozyskiwano drewno do produkcji słupów.

O tym, że kościół powstał na bazie wcześniejszej kaplicy wiejskiej, świadczy fakt, że kardynał Carlo Borromeo podczas wizyty w Sacconago w 1582 r. wspomina jedynie o kościele parafialnym i kościele San Donato, natomiast kościół Madonna in Campagna znajduje się w dokumencie Giuseppe Pozzobonellego z 1753 r. określany jako "Beata Vergine Maria in campagna".

Budowa obecnego kościoła rozpoczęła się w 1702 r. a zakończyła w 1704 r. 23 marca 1704 r. w dzień Wielkanocy, poświęcił go Stefano Custodi. Na uroczystości obecny był również konsul z Busto Arsizio Carlo Crespi. Budynek był ozdobiony obrazem Piety. Kardynał Pozzobonelli tak opisał kościół: "Sklepienie kolebkowe, podłoga wyłożona kafelkami, ściany wewnątrz otynkowane i pobielone, drzwi w fasadzie i dwa małe okienka po bokach. Na tylnej ścianie obraz Madonny trzymającej ciało zmarłego Chrystusa". Po lewej stronie fasady kościoła znajdowała się sygnaturka wsparta na murowanych filarach.

Fresk Pieta przedstawia Maryję w centrum, trzymającą Jezusa prawą ręką, podczas gdy jej lewa ręka jest uniesiona z otwartą dłonią. Za tymi dwiema postaciami znajdowało się tło przedstawiające Golgotę z trzema pustymi krzyżami. Podczas prac konserwatorskich zleconych przez proboszcza Don Luigiego Caimi odkryto jednak, że pierwotnie tło było znacznie prostsze: pojedyncza czerwona draperia, którą teraz konserwatorzy wydobyli na światło dzienne. Obraz pochodzi z XV wieku, a więc kaplica poprzedzająca obecny kościół istniała już w XV wieku.

Zakrystia pochodzi z drugiej połowy XVI wieku. Z opisu z 1753 r. wynika, że kościół był otynkowany na fasadzie, a nie po obu stronach, natomiast portyk przed wejściem do świątyni był nieobecny, choć podczas renowacji kościoła wydawał się być w ciągłości strukturalnej z główną bryłą kościoła.

Obecny szczyt dzwonnicy został zbudowany w 1950 r. i mieścił dzwon ofiarowany przez mieszkańców sąsiednich gospodarstw.

Dziś obok kościoła pozostała tylko część starej drogi Longù, zastąpionej przez drogi asfaltowe, które stały się niezbędne w wyniku rewitalizacji miasta na początku XXI wieku.