Museo Naturalistico Archeologico, Vicenza

Muzeum Historii Naturalnej Santa Corona w Vicenzy, otwarte w 1991 r. mieści się w klasztorze i krużgankach dawnego klasztoru dominikanów przylegających do kościoła Santa Corona, w historycznym centrum miasta.

Na pierwszym piętrze znajduje się dział przyrodniczy, w którym zgromadzono liczne skamieniałości, ryby i wypchane zwierzęta z prowincji Vicenza, a także mapy i reprodukcje środowiska geologicznego, rzecznego i terytorialnego prowincji.

W części historyczno-archeologicznej znajdują się pozostałości osadnictwa paleolitycznego i neolitycznego. Część parteru poświęcona jest Paleowenecjanom: wystawione są Stele z Isola Vicentina, z jedną z rzadkich inskrypcji w języku weneckim, miedziane tabliczki wotywne z procesjami mężczyzn i kobiet oraz inne metalowe wota z paleoweneckiego sanktuarium, znalezione w latach 60. XX w. podczas wykopalisk na Piazzetta S. Giacomo w Vicenzy.

Wzdłuż portyku wewnętrznego dziedzińca znajduje się duża kolekcja płyt nagrobnych, kamieni milowych, kamiennych sarkofagów i pomników z Wikarii Rzymskiej, zwłaszcza z terenu cmentarza przy Bazylice Świętych Feliksa i Fortunata, na którego dziedzińcu zachowały się inne płyty nagrobne i urządzono małe Antykwarium. Bazylika stoi wzdłuż Via Postumia, na obrzeżach miasta. Wewnątrz jedna z sal poświęcona jest marmurowym dekoracjom i posągom Augusta i dynastii julijsko-klaudyjskiej, które zdobiły rzymski teatr znany jako Berga, po którym pozostały jedynie fundamenty, przykryte innymi budynkami. Na parterze znajdują się pozostałości amfor, zdjęcia kryptoportyków znalezionych w centrum miasta, w pobliżu dzisiejszej katedry w Vicenzy, oraz pozostałości mozaik, w tym duża geometryczna mozaika z późnego antyku, pochodząca z willi, z pięcioma tondami przedstawiającymi mitologiczne sceny polowań, z Meleagerem i dzikiem Kalydoniuszem, a w centrum Bellerophon na Pegazie zabija Chimerę. Na dziedzińcu przeniesiono fragment rzymskiego bruku. W pobliżu kościoła San Lorenzo znajduje się również podobny, doskonale zachowany fragment drogi rzymskiej. Inne pozostałości marmurów i kamieni milowych używanych jako słupy milowe w czasach rzymskich można zobaczyć na dziedzińcu pobliskiego Ca d'Oro przy Corso Palladio.

Wśród prywatnych kolekcji przekazanych Muzeum znajduje się zbiór rzeźb rzymskich autorstwa szlachcica z Vicenzy i archeologa Girolamo Egidio di Velo, pochodzących z wykopalisk, które prowadził w Rzymie w XIX wieku. Uzgodniono wymianę dzieł z Muzeami Watykańskimi w zamian za znalezioną przez niego dużą mozaikę z atletami z Łaźni Karakalli. Znajdują się tu pozostałości kolosalnej kolumny porfirowej, resztki posągów bogów rzecznych, tors satyra w stanie spoczynku, kopia Praksytelesa, atleci, nimfa na skale z okresu hellenistycznego, boginie, a także dwa cenne portrety, z których jeden można przypisać okresowi antonińskiemu, być może Faustyny major.

Na końcu znajdują się pomieszczenia z dobrami grobowymi Lombardów.

Miejski system muzealny obejmuje również pobliską galerię sztuki obywatelskiej w Palazzo Chiericati oraz Muzeum Risorgimento i Ruchu Oporu na Monte Berico, a także przyległy kościół Santa Corona.