Człowiek witruwiański

Człowiek witruwiański, jeden z najbardziej ikonicznych rysunków Leonarda da Vinci, powstał około 1490 roku. W towarzyszących mu notatkach, zainspirowanych rzymskim architektem Witruwiuszem, przedstawiony jest mężczyzna w dwóch nakładających się pozycjach, idealnie wpisujący się w okrąg i kwadrat. Ilustracja ta podkreśla idealne proporcje ludzkiego ciała, jak je rozumiano w okresie renesansu.

Chociaż rysunek zawdzięcza swoją nazwę Witruwiuszowi, niektórzy badacze twierdzą, że może to być nieco mylące. Pomiary Leonarda nie dokładnie odpowiadają tym opisanym przez Witruwiusza. Leonardo nadał własny charakter tej idei, odzwierciedlając swoje głębokie zrozumienie proporcji i talent do łączenia sztuki z matematyką.

Człowiek witruwiański Leonarda to nie tylko studium anatomii; to także eksploracja relacji człowieka z wszechświatem. Modyfikując oryginalne opisy Witruwiusza – na przykład zmieniając pozycje ramion i centrowanie kwadratu na kroczu – Leonardo pokazał swoje innowacyjne podejście zarówno do sztuki, jak i nauki.

Istnieje pewna debata na temat tego, czy Leonardo współpracował z matematykiem Lucą Paciolim i używał złotej proporcji w tym rysunku, ale nie ma na to solidnych dowodów. Bardziej prawdopodobne wydaje się, że Leonardo był pod wpływem swojego przyjaciela Giacomo Andrea, eksperta od Witruwiusza, tworząc figurę, która idealnie pasuje zarówno do okręgu, jak i kwadratu.

Notatki wokół rysunku parafrazują tekst Witruwiusza, szczegółowo opisując pomiary różnych części ciała. Przygoda rysunku przez historię obejmuje jego zakup przez Giuseppe Bossiego, zanim trafił do Gallerie dell'Accademia w Wenecji, gdzie znajduje się do dziś. Niedawno został zaprezentowany w Luwrze jako część wystawy Leonarda da Vinci, dzięki porozumieniu między Włochami a Francją.

Ostatecznie Człowiek witruwiański jest świadectwem artystycznego i naukowego geniuszu Leonarda. Pięknie ilustruje jego unikalne podejście do ludzkich proporcji i głęboką więź z naturalnym światem.