Italian crested newt

Włoska traszka grzebieniasta, znana naukowo jako Triturus carnifex, to fascynujący gatunek z rodziny salamandrowatych (Salamandridae). Te traszki zamieszkują obszary części Bałkanów i Włoch. Są organizmami wodno-rozmnażającymi się, spędzającymi do czterech miesięcy w środowisku wodnym. Preferują głębsze wody, ponieważ są gatunkiem nektonicznym, co oznacza, że swobodnie się po nich poruszają, niezależnie od prądów. Wybierają stawy zamiast większych zbiorników wodnych, aby uniknąć obecności drapieżnych ryb.

W północnej Europie dorosłe włoskie traszki grzebieniaste zazwyczaj żyją w stawach w chłodniejszych regionach. Ich wzorce migracyjne są uzależnione od zmian temperatury i opadów deszczu. Co ciekawe, osobniki znalezione na wyższych wysokościach mają tendencję do większych rozmiarów, zwłaszcza samice. Większe ciało samic sprzyja reprodukcji, ponieważ umożliwia posiadanie większych jajników. Niestety, działalność człowieka, taka jak niszczenie siedlisk oraz wprowadzanie ryb do terenów podmokłych, stanowi zagrożenie dla tych traszek.

Fizjologicznie, dorosłe traszki z rodzaju Triturus oddychają głównie przez skórę, ale mogą również korzystać z płuc oraz jamy ustnej. Potrafią nawet adaptować się do anemii, oddychając bez erytrocytów. Zmiany sezonowe, takie jak wydzielanie prolaktyny zimową porą, wpływają na ich wchodzenie do środowiska wodnego oraz na zachowanie i fizjologię.

W kontekście zachowań i ekologii, Triturus carnifex rozmnaża się w głębszych partiach stawów, aby uniknąć konkurencji, i jest bardziej aktywny nocą. Mają specyficzne preferencje temperaturowe, przy czym samice w okresie rozmnażania precyzyjnie regulują temperaturę swojego ciała. Gatunek jest wrażliwy na zanieczyszczenia, takie jak kadm i nonylofenol, które mogą zaburzać pracę gruczołów nadnerczy oraz produkcję hormonów niezbędnych do reakcji na stres.