Jeż zachodni

Europejski jeż, znany również jako jeż zachodni lub pospolity, to urocze małe stworzenie pochodzące z Europy. Można je spotkać od słonecznych wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i Włoch po chłodne regiony Skandynawii. Są częstym widokiem w europejskich ogrodach, podziwiane nie tylko za swój uroczy wygląd, ale także za zdolność do zwalczania szkodników. Niemniej jednak, mimo że dobrze radzą sobie w większości miejsc, ich liczba gwałtownie spada w Wielkiej Brytanii.

Jeże te są łatwe do rozpoznania dzięki brązowym i białym kolcom oraz krótkim ogonom. Mogą ważyć ponad 2 kilogramy. Są głównie aktywne nocą, żywiąc się zróżnicowaną dietą, a zimą zapadają w hibernację. Po przebudzeniu z hibernacji zajmują się rozmnażaniem. Samice jeży mogą mieć mioty liczące do 10 młodych. Pomimo swojej adaptacyjności, napotykają na różne zagrożenia, takie jak głód, drapieżniki (w tym borsuki i orły) oraz wypadki drogowe.

Europejskie jeże można spotkać w całej Europie, od Wysp Brytyjskich po Rosję, a także na niektórych wyspach Morza Śródziemnego. Co ciekawe, zostały one wprowadzone do Nowej Zelandii w XIX wieku, gdzie niestety stały się szkodnikami, zagrażając lokalnej faunie. Są elastyczne i potrafią żyć w różnych środowiskach, w tym w lasach, na łąkach, a nawet w obszarach miejskich.

Jeśli chodzi o ich status ochronny, europejski jeż jest wymieniony jako "najmniejszej troski" przez IUCN, co wskazuje, że ich populacja jest generalnie stabilna. Niektóre kraje, takie jak Dania i Polska, mają przepisy chroniące jeże. Jednak w Wielkiej Brytanii sytuacja jest bardziej niepokojąca, z mniej niż milionem jeży pozostających na wolności.