Fakty o: Złotokot afrykański
Złotokot afrykański, kot złoty, afrykański kot złocisty, egipski kot złocisty – gatunek średniej wielkości drapieżnego ssaka z podrodziny kotów w rodzinie kotowatych.
Zasięg występowania
Złotokot afrykański występuje w Afryce zamieszkując w zależności od podgatunku:
- P. aurata aurata – środkowa Afryka na wschód do Kenii
- P. aurata celidogaster – zachodnia Afryka
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1827 roku holenderski zoolog Coenraad Jacob Temminck nadajac mu nazwę Felis aurata. Temminck nie potrafił określić skąd pochodzi holotyp; Van Mensch i Van Bree w 1969 roku ustalili miejsce typowe na „prawdopodobnie przybrzeżny region Dolnej Gwinei”. Jedyny przedstawiciel rodzaju złotokot (Profelis) utworzonego w 1858 roku przez rosyjskiego przyrodnika Nikołaja Siewiercowa. Wyróżniono dwa podgatunki P. aurata.
Pokrewieństwo wobec innych gatunków kotowatych kontrowersyjne. Badania molekularne pokazują, że złotokot afrykański jest najbliżej spokrewniony z karakalem stepowym (Caracal caracal) i serwalem sawannowym (Leptailurus serval).
Etymologia
- Profelis: gr. προ pro „przed”; rodzaj Felis Linnaeus, 1758 (kot).
- Chrysailurus: gr. χρυσος khrusos „złoto”; αιλουρος ailouros „kot”.
- aurata: łac. auratus „pozłacany, ozdobiony złotem”, od aurum „złoto”.
Charakterystyka
Długość ciała (bez ogona) 61,6–101 cm, długość ogona 16,3–34,9 cm; masa ciała samców 11–16 kg, samic 6–8 kg. Futro na grzbiecie jest rudo-brązowe lub szaro-brązowe, a na brzuchu białe z ciemnymi cętkami.
Ekologia
Złotokot afrykański poluje na gryzonie, góralki, małpy, dujkery oraz ptaki. Samica rodzi 2-3 młode. Zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne.
Burkinę Faso