Fortsberg, Park Narodowy Wysp Dziewiczych

Fortsberg, fortyfikacja z widokiem na Zatokę Koralową w Saint John, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych, znana również jako Frederiksvaern, została zbudowana w 1760 roku. W 1976 roku wpisano ją na listę National Register of Historic Places.

Poprzedni fort w tym miejscu został zajęty przez niewolników podczas buntu 23 listopada 1733 roku. Niewolnicy "zmasakrowali garnizon i zajęli większość plantacji w St. Właściciele plantacji uciekli na plantację pana Durlo, obecnie Caneel Bay, która została ufortyfikowana i skutecznie obroniona. Dwie próby stłumienia buntu podjęte przez Duńczyków nie powiodły się. W końcu uzyskano pomoc od gubernatora Martyniki. Czterystu francuskich żołnierzy rozbiło obóz w pobliżu Fortsberg i po sześciu miesiącach kampanii rebelia została stłumiona.

Na liście znalazły się dwa obiekty i jeden teren. Fort jest strukturą o wymiarach 120 na 60 stóp z wysokimi murami i czterema bastionami, zbudowaną na ruinach wcześniejszego fortu z 1723 roku. W pobliżu znajdują się ruiny niezidentyfikowanej budowli.

Drugą budowlą są ruiny wspierającej baterii brzegowej, znajdujące się około 1000 stóp na południowy wschód od fortu. Ma ona powierzchnię wewnętrzną o wymiarach 37 na 54 stopy. W 1976 roku w baterii przetrwało pięć historycznych armat, choć bez swoich wózków.

Fort był okupowany przez wojska brytyjskie w 1801 r. oraz w latach 1807-1815, podczas wojen napoleońskich.