Ostronos rudy

Południowoamerykański koati, znany również jako koati pierścieniowaty, jest fascynującym członkiem rodziny szopowatych, który występuje w tropikalnych i subtropikalnych regionach Ameryki Południowej. Lokalne nazwy, takie jak "quati" w brazylijskiej portugalszczyźnie, są powszechnie używane. Dorosłe osobniki ważą zwykle od 2 do 7,2 kg i osiągają długość od 85 do 113 cm, przy czym charakterystyczne ogony stanowią około połowy tej długości. Wyróżniają je pierścienie na ogonie, które odróżniają je od północnych kuzynów, koati białonosych.

Koati te można spotkać w różnorodnych siedliskach, od nizinnych lasów na wschód od Andów aż po wysokości 2 500 metrów nad poziomem morza. Ich zasięg rozciąga się od Kolumbii i Gujany po Urugwaj i północną Argentynę. Obserwowane były również w Ekwadorze i Kolumbii, a także w różnych prowincjach Argentyny. Koati białonose występują głównie w północno-zachodniej Kolumbii, blisko granicy z Panamą.

Południowoamerykańskie koati są aktywne w ciągu dnia i równie dobrze czują się na ziemi, jak i na drzewach. Mają wszystkożerną dietę, jedząc owoce, bezkręgowce, małe zwierzęta i jaja ptaków. Samice tworzą duże grupy społeczne zwane bandami, podczas gdy samce zazwyczaj prowadzą samotny tryb życia. Koati komunikują się za pomocą cichych jęków, a w sytuacjach zagrożenia używają głośnych szczeknięć i kliknięć. Są narażone na ataki różnych drapieżników, w tym lisów, jaguarów i ludzi.

W kwestii rozmnażania, wszystkie samice w grupie wchodzą w ruję w tym samym czasie i kopulują z kilkoma samcami. Okres ciąży trwa około 74 do 77 dni, a w niewoli samice mogą urodzić od 1 do 7 młodych. W naturalnym środowisku samice opuszczają swoją grupę, aby urodzić w gniazdach na drzewach i wracają z młodymi po około 5-6 tygodniach. Młode samce zazwyczaj opuszczają grupę około trzeciego roku życia. Na wolności koati mogą żyć do 7 lat, ale w niewoli ich życie może trwać nawet 14 lat.

Naukowa klasyfikacja południowoamerykańskiego koati rozpoczęła się od Karola Linneusza w 1766 roku, który nazwał go Viverra nasua. Później został on umieszczony w rodzaju Nasua. Od 2005 roku rozpoznano 13 podgatunków południowoamerykańskiego koati.