Pampasowiec grzywiasty

Występowanie i środowisko

Zamieszkuje południową Brazylię (gdzie nazywany jest lobo-guará), Paragwaj i Boliwię oraz niewielkie obszary Argentyny.

Ewolucja i systematyka

Według najnowszych badań genetycznych nie jest blisko spokrewniony z żadnym z pozostałych psowatych. Wydaje się, że jest pozostałością południowoamerykańskiej plejstoceńskiej fauny dużych ssaków. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju pampasowiec (Chrysocyon).

Etymologia

Nazwa rodzajowa: gr. χρυσος khrusos „złoto”; κυων kuōn, κυνος kunos „pies”. Epitet gatunkowy: gr. βραχυς brakhus „krótki”; -ουρος -ouros „-ogonowy”, od ουρα oura „ogon”.

Wygląd

Przypomina nieco lisa, ale ma bardzo długie kończyny. Kończyny przednie są krótsze od tylnych. Sierść dość długa, miękka, ruda, po bokach czarny, krótka na nogach; na grzbiecie sierść czarna, nastroszona; ogon puszysty, może być biały lub czarny; podbrzusze białe. Na szyi i karku sztywna, odstająca grzywa długości ok. 13 cm. Wnętrze małżowiny ucha porośnięte białym włosem.

Wielkość

Wysokość w kłębie: 75–91 cm

Długość ciała bez ogona: ok. 130 cm

Długość ogona: ok. 30 cm

Masa ciała: 20–25 kg

Tryb życia i zachowanie

Aktywny wieczorem i nocą, w dzień odpoczywa w wysokiej trawie lub zaroślach, zwykle w tych samych miejscach. Samce wyraźnie bardziej aktywne od samic. Jego głos to pojedyncze szczeknięcia w sporych odstępach czasu. Poluje jak lis – podkradając się blisko do ofiary. W przeciwieństwie do większości dużych psowatych (wilk szary, likaon) nie tworzy stad. Żyje w parach, terytorium pary wynosi średnio 20–30 km². Chodzi inochodem, co sprawia, że kołysze się lekko na boki.

Rozród

Dojrzałość płciowa w 1 roku życia, ale rozród dopiero w następnym; okres rui trwa 3–5 dni, ciąża trwa 62–66 dni; po tym okresie rodzi się 1–5 szczeniąt, każde o masie ok. 300g.

Pożywienie

Poluje na gryzonie, króliki i ptaki. Duży procent jego diety stanowią owoce; niezbędnym roślinnym składnikiem jego jadłospisu jest tzw. wilcze jabłko, czyli lobeira (nazwa miejscowa) – Solanum lycocarpum z rodziny psiankowatych, bez którego zwierzę to choruje na nicieniowe zapalenie nerek. Wilk grzywiasty jest głównym czynnikiem rozprzestrzeniającym nasiona tej rośliny.

Status

Według IUCN ma status NT „podwyższonego ryzyka”; jednakże zważywszy, że jego zasięg zmniejszył się znacznie (kiedyś obejmował też Urugwaj i Argentynę) nie można wykluczyć, że wkrótce dołączy do gatunków zagrożonych. W Brazylii chroniony.

W 2012 roku brazylijscy naukowcy zapowiedzieli sklonowanie zwierząt ośmiu gatunków – w tym pampasowca grzywiastego. Celem tego działania ma być ochrona zagrożonych gatunków przed wymarciem.