Fakty o: Puchacz wirginijski
Puchacz wirginijski – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych, zamieszkujący Amerykę Północną, Środkową i Południową. Teren lęgowy sięga od północnej granicy lasu na Alasce i w Kanadzie, przez Stany Zjednoczone, Meksyk, kraje Ameryki Środkowej. W Ameryce Południowej występuje w Wenezueli, Kolumbii, Peru, Boliwii, Brazylii, Paragwaju i Argentynie.
Występowanie
Puchacz wirginijski zamieszkuje zależnie od podgatunku:
- B. virginianus algistus – Alaska
- B. virginianus lagophonus – środkowa Alaska do północno-wschodniego Oregonu, Idaho i północno-zachodniej Montany
- B. virginianus saturatus – wybrzeża południowo-wschodniej Alaski do wybrzeży północnej Kalifornii
- B. virginianus pacificus – wybrzeża środkowej Kalifornii do północno-zachodniej Kalifornii Dolnej
- B. virginianus subarcticus – zachodnio-środkowa Kanada do północnego Idaho
- B. virginianus pallescens – południowo-zachodnie USA do południowego Meksyku
- B. virginianus pinorum – południowe Idaho do północnej Arizony i północnego Nowego Meksyku
- B. virginianus heterocnemis – północno-wschodnia Kanada do obszaru Wielkich Jezior Północnoamerykańskich
- B. virginianus virginianus – puchacz wirginijski – południowa-wschodnia Kanada do środkowego i wschodniego USA
- B. virginianus elachistus – południowa Kalifornia Dolna
- B. virginianus mayensis – półwysep Jukatan
- B. virginianus mesembrinus – południowy Meksyk do zachodniej Panamy
- B. virginianus nigrescens – Kolumbia do północno-zachodniego Peru
- B. virginianus nacurutu – wschodnia Kolumbia przez Gujanę, północno-wschodnią Brazylię, Argentynę, Boliwię i środkowe Peru
- B. virginianus magellanicus – puchacz magellański – środkowe Peru do Ziemi Ognistej, takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, przez część systematyków traktowany jako odrębny gatunek.
Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny
- Największa sowa na kontynentach amerykańskich. Upierzenie w zależności od podgatunku występuje w różnych kolorach, od brązowego do jasnoszarego z licznymi ciemnymi plamami i kreskami. Głowa o dużych oczach, czarno obrzeżonych bokach twarzy i dwóch uszach z piór.
- Rozmiary
- długość ciała samca 51 cm, samicy 60 cm; rozpiętość skrzydeł samca 134 cm, samicy 143 cm
- Masa ciała
- samiec 680-1450 g, samica 1000-2500 g
- Zachowanie
- Aktywny głównie o zmierzchu i w nocy, rzadziej w dzień. Łączą się w pary na całe życie. Najczęstszym odgłosem jest wydawany od 3 do 8 razy dźwięk uhu.
- Długość życia
- W niewoli do 38 lat, na wolności przeważnie 13 lat.
Środowisko
Lasy liściaste, mieszane i iglaste. Przebywa w zwartych drzewostanach, zagajnikach, małych laskach, dużych parkach miejskich.
Pożywienie
Poluje na małe i średnie ssaki (np. szczury, króliki i skunksy) i ptaki (np. inne sowy, krukowate, kaczki) oraz czasami na gady, płazy i duże owady.
Lęgi
- Zachowania godowe
- Sezon godowy i lęgowy trwa od stycznia do lutego. Podczas godów samiec o zmierzchu niezbyt głośno pohukuje.
- Gniazdo
- Stare gniazda ptaków drapieżnych lub krukowatych. Gniazduje również w dziuplach drzew, na występach skalnych, a nawet na ziemi lub w starych, opuszczonych budynkach.
- Jaja i wysiadywanie
- Samica składa 2 – 3 białe jaja (rzadko 5). Wysiaduje wyłącznie samica, samiec w tym czasie dostarcza pożywienie.
- Pisklęta
- Po około 35 dniach wylęgają się młode o gęstym, szarym puchu. Są karmione przez obydwoje rodziców. Młode uczą się latać po okołu siedmiu tygodniach życia. Dojrzałość płciową osiągają po dwóch latach.
Paragwaj