Szynszyla krótkoogonowa

Krótkowłosa szynszyla, często nazywana boliwijską, peruwiańską lub królewską, jest zagrożonym gryzoniem pochodzącym z Ameryki Południowej. Gatunek ten należy do rodzaju Chinchilla i jest jednym z dwóch jego przedstawicieli. Kiedyś szeroko rozpowszechnione w Andach w Argentynie, Chile, Peru i Boliwii, ich populacje znacznie się zmniejszyły z powodu dużego popytu na ich luksusowe futro. Drugi gatunek, szynszyla długowłosa, podzielił podobny los i jest dzikim przodkiem udomowionych szynszyli, które dziś znamy jako zwierzęta domowe.

Szynszyle krótkowłose charakteryzują się kompaktową budową ciała, które mierzy od 28 do 49 centymetrów długości i waży około 38 do 50 uncji. Jak sama nazwa wskazuje, mają krótsze ogony w porównaniu do swoich długowłosych krewniaków. W naturalnym środowisku te szynszyle są dobrze przystosowane do zimnych klimatów dzięki niezwykle gęstemu futru. Schronienie znajdują w norach, które same kopią, a główne źródło ich pożywienia stanowi roślinność. Te społeczne stworzenia żyją w koloniach, co zapewnia im bezpieczeństwo i towarzystwo.

Przemysł futrzarski miał ogromny wpływ na populacje szynszyli. Komercyjne polowania na te zwierzęta rozpoczęły się w 1829 roku, znacząco zmniejszając ich liczebność. Chociaż polowania zostały zakazane w 1929 roku, to dopiero w 1983 roku egzekwowanie zakazu stało się skuteczne. Wczesne działania ochronne w Chile w latach 90. XIX wieku były słabo regulowane i nie zdołały zatrzymać spadku populacji. Dopiero w 1910 roku międzynarodowe wysiłki na rzecz zakazu polowań nabrały rozpędu. Obecnie zarówno szynszyle krótkowłose, jak i długowłose są uznawane za zagrożone przez Chile i Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).

Na szczęście udane programy hodowlane w niewoli zmniejszyły presję na dzikie populacje, ograniczając potrzebę polowań. Obecnie obowiązują przepisy ochronne mające na celu zabezpieczenie tych gatunków i zapewnienie ich przetrwania dla przyszłych pokoleń.