Park Chroniony Big Heath

Big Heath Conservation Park to obszar chroniony w australijskim stanie Australia Południowa, położony w miejscowości Spence, około 20 kilometrów na południowy zachód od Naracoorte, w regionie Limestone Coast.

Park ochrony przyrody znajduje się na gruntach w sekcjach od 17 do 20, 169 i 179 oraz na działce 500 w jednostce katastralnej Hundred of Spence. Przez południowo-wschodni narożnik parku konserwatorskiego przechodzi odpływ znany jako "Drain M", będący częścią infrastruktury odwadniającej zbudowanej w południowo-wschodniej części stanu od czasu osadnictwa europejskiego, odprowadzający wodę z Bool Lagoon na wschodzie do morza w Beachport na południu.

Status obszaru chronionego nadano terenom w sekcjach 17-20 i 169 7 maja 1964 r. kiedy to na mocy Ustawy o ziemiach koronnych z 1929 r. utworzono na nich rezerwat przyrody. W dniu 9 listopada 1967 r. został utworzony jako Park Narodowy Big Heath na mocy Ustawy o parkach narodowych z 1966 roku. W 1972 r. na mocy ustawy o parkach narodowych i dzikiej przyrodzie z 1972 r. 27 kwietnia 1972 r. utworzono park narodowy. W 1993 roku do parku narodowego dodano sekcję 179 ustawy Hundred of Spence. W 2010 roku do parku konserwatorskiego dodano działkę znaną jako Allotment 500, która 9 grudnia 1993 roku została przeznaczona na rezerwat konserwatorski znany jako Big Heath Conservation Reserve na mocy Crown Lands Act 1929. Według stanu na lipiec 2016 r. powierzchnia parku konserwatorskiego wynosiła 24,72 km2.

W 1994 r. stwierdzono, że na terenie parku występuje "różnorodność typów roślinności, które są związane z topografią i glebami tego obszaru": W północno-wschodnim rogu znajdują się wyższe tereny z "glebami terra rossa", które "wspierają lasy eukaliptusowe z rzadkim podszyciem", na północno-zachodnim krańcu znajdują się gleby "głębokich piasków", które wspierają "niskie lasy" z brunatnej kory i różowej gumy, z "dominującym gatunkiem podszycia" będącym banksją pustynną. Wapienne wychodnie znajdujące się na całym obszarze parku ochrony przyrody są miejscem występowania lasów z gumy manny, południowoaustralijskiej gumy błękitnej i gumy różowej. W "głębokich zagłębieniach terenu" zwykle brak jest "drzew lub krzewów" i są one otoczone turzycami. Jednakże w zagłębieniach w południowo-wschodnim narożniku parku ochrony przyrody występuje kilka różnych zespołów roślinnych. Po pierwsze, głębsze zagłębienia są otoczone przez gumowce rzeczne "w różnym wieku i o różnym zagęszczeniu". Po drugie, płytsze zagłębienia otoczone są "gęstym wrzosowiskiem" z wiciokrzewu pomorskiego, morszczynu żółtego i drzewa herbacianego, które wraz ze wzrostem wysokości terenu wspierają następujące gatunki: krzewuszka, drzewo trawiaste i karłowaty dąb szypułkowy. Niemal 20% gatunków roślin odnotowanych na terenie parku to gatunki introdukowane, przy czym najbardziej niepokojący jest chwast ościsty, będący "planowaną rośliną szkodliwą". W 1994 r. odnotowano, że liczba odwiedzających była "niska" i dotyczyła głównie "badania przyrody przez społeczność lokalną i społeczność Naracoorte".

Park jest sklasyfikowany jako obszar chroniony IUCN kategorii Ia.