Bunda cliffs, Great Australian Bight Marine Park Whale Sanctuary

Klify Bunda są częścią większej skarpy Kotliny Euklańskiej, która rozciąga się od zachodniej części Australii Południowej po południowo-wschodni kraniec Australii Zachodniej. Jako obiekt geograficzny stanowią one część najdłuższej nieprzerwanej linii klifów morskich na świecie.

Bunda to aborygeńskie słowo, które zostało użyte w Australii Południowej do nazwania klifów przybrzeżnych Nullarbor. Nazwa ta została wprowadzona do gazety przez rząd Australii Południowej 2 października 2014 r. w odpowiedzi na wniosek Departamentu Środowiska, Wody i Zasobów Naturalnych o zgodę na użycie jej dla strefy sanktuarium w Parku Morskim Wybrzeża Dalekowschodniego i odnosi się do zakresu linii klifów rozciągającej się od granicy z Australią Zachodnią do Head of the Bight.

Klify Bunda rozciągają się na długości około 100 kilometrów wzdłuż Wielkiej Zatoki Australijskiej w pobliżu jej północnego krańca i znajdują się w pobliżu Równiny Nullarbor, w bardzo słabo zaludnionym rejonie Australii. Klify o wysokości około 60-120 metrów można podziwiać z kilku punktów widokowych wzdłuż autostrady Eyre na wschód od Eucla i na zachód od Nullarbor Roadhouse.

Pod względem geologicznym klify pochodzą z okresu trzeciorzędu i zbudowane są z wapieni kopalnych. Tę samą formację można zobaczyć od Eucla do Madury, gdzie tworzy ona skarpę oddzielającą równinę Roe od Hampton Tableland, ale na tym odcinku linia brzegowa oddaliła się od klifów. Skarpa w tym rejonie biegnie równolegle do autostrady Eyre i znajduje się w zasięgu wzroku.