Taradale Viaduct

Wiadukt Taradale to duży most o konstrukcji kratowej z kutego żelaza nad potokiem Back Creek w Taradale, Victoria, na trasie kolei Bendigo Railway w Wiktorii w Australii. Został on zbudowany w ramach linii kolejowej Melbourne, Mount Alexander i Murray River w latach 1858-1861 i był wówczas jednym z największych mostów kolejowych zbudowanych w Australii.

Budowa linii do Bendigo rozpoczęła się w 1858 r. w ramach Melbourne, Mount Alexander and Murray River Railway Company, ale to prywatne konsorcjum napotkało trudności finansowe, ponieważ nie było w stanie zebrać wystarczających funduszy i zostało wykupione przez wiktoriański rząd kolonialny w 1860 r. kiedy to utworzono Victorian Railways Department. Prace projektowe przejął wówczas kapitan Andrew Clarke, R.E. Geodeta Generalny Wiktorii, a projekty mostu ukończyli Bryson i O'Hara. Żelazne konstrukcje mostu zostały wykonane przez Rowland Brotherhood z Chippenham, Wiltshire, pod nadzorem inżyniera kolei brytyjskich Isambarda Kingdom Brunela. Kamień węgielny został położony przez pana W.S. Urquharta w środę 25 września 1861 r.

Kontrakt na budowę pierwszego etapu linii z Footscray do Sandhurst podpisano z firmą Cornish and Bruce na kwotę 3 356 937,2s.2d, a prace rozpoczęto 1 czerwca 1858 roku. Prace miały zostać ukończone do 31 lipca 1861 roku.

Clarke wyznaczył Williama O'Harę do zaprojektowania mostów i wiaduktów, a William Edward Bryson oświadczył Komisji Selektywnej Zgromadzenia Ustawodawczego do spraw Kontraktów Kolejowych, że to on zaprojektował większość dużych mostów na linii. Clarke miał wyraźny wpływ na projekt kolei, wyznaczając standardy dla linii. Było to jednak również bardzo kosztowne przedsięwzięcie, które nadwerężyło kolonialne finanse i podejście to zostało później porzucone na rzecz bardziej ekonomicznych linii lekkich w późniejszych Kolejach Australijskich. William Edward Bryson został opisany jako inżynier cywilny w 1857 roku, gdy był członkiem Instytutu Filozoficznego Wiktorii. Był także członkiem Królewskiego Towarzystwa Wiktorii w latach 1859-60 i pracował w "Government Railway Office". W 1860 roku opublikował "Resources of Victoria & their development" w Royal Society's Transactions.

Wprowadzenie cięższych lokomotyw w XX wieku wymagało wzmocnienia mostu poprzez dodanie w latach 1933-1934 stalowych kozłów oporowych między oryginalnymi murowanymi filarami.

Most jest wpisany do Rejestru Dziedzictwa Wiktoriańskiego oraz do Krajowego Rejestru Powierniczego.