Heard Island glaciers

Lodowce Wyspy Hearda pokrywały 79 procent samej Wyspy Hearda, w 1947 roku zajmując 288 km2; do 1988 roku powierzchnia ta zmniejszyła się o 11 procent do 257 km2. Lodowce wchodzą w zakres Antarktycznego Gradientu Środowiskowego, który rozciąga się na 30 stopni szerokości geograficznej i obejmuje szereg stref makroklimatycznych od chłodnych wysp o klimacie umiarkowanym po mroźny i suchy kontynent antarktyczny. Lodowce sięgają od 2745 m n.p.m. do poziomu morza, a głębokość lodu dochodzi do 150 m. Ze względu na strome zbocza i duże opady lodowce mogą sprawiać wrażenie szybko płynących i są szczególnie wrażliwe na wahania klimatyczne. Pomiary dokonane w latach 1947-1980 wskazują, że cofanie się lodowców, zwłaszcza na wschodnich zboczach, jest skorelowane ze zmianami pogody.

W latach 1947-2003 zaobserwowano zmniejszenie powierzchni Lodowca Brunatnego o 29%. Wulkan Big Ben, z którego spływają wszystkie lodowce, nie wykazał żadnych oznak zmiany wydajności geotermalnej, która mogłaby spowodować topnienie; w tym samym okresie nastąpiło ocieplenie o 1 stopień Celsjusza. Glacjolodzy kontynuują badania nad Lodowcem Brunatnym, szczegółowo badając czoło i powierzchnię lodowca, co pozwala określić, czy cofanie się lodowca jest szybkie czy przerywane.

Przeprowadzono pomiary bilansu masy lodowca, a także bardziej szczegółowe pomiary grubości lodu przy użyciu przenośnej echosondy radarowej. Kontynuowany jest monitoring warunków klimatycznych, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu wiatrów Foehn na bilans masy lodowca.

Ekspedycja naukowców z Australian Antarctic Division odwiedziła ostatnio tę wulkaniczną wyspę w 2009 roku, obserwując lodowce, które cofnęły się o 50 metrów w ciągu trzech lat. Dokonano napraw automatycznej stacji meteorologicznej założonej w listopadzie 2000 roku.

Glacjolog dr Ian Allison powołuje się na najnowsze badania lotnicze, które wykazują ciągłe szybkie topnienie, a zdjęcia satelitarne pokazują, że wyspa podwoiła swoje rozmiary z powodu aktywności wulkanicznej.