Australasian bittern

Australijski bąk, znany również jako brunatny bąk lub matuku hūrepo, jest dużym, skrytym ptakiem z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Charakteryzuje się on charakterystycznym dudniącym odgłosem, który często jest słyszany, lecz rzadko widziany. Niestety, australijski bąk jest zagrożony zarówno w Australii, jak i w Nowej Zelandii.

Po raz pierwszy został opisany przez niemieckiego zoologa Johanna Georga Waglera w 1827 roku. Australijski bąk jest jednym z czterech gatunków o podobnym upierzeniu w rodzaju Botaurus. Ptaki te mają długość od 65 do 75 cm. Samce i samice wyglądają podobnie, jednak samce są zazwyczaj większe. Mają ciemnobrązowe upierzenie na górnej powierzchni, jasnobrązowe skrzydła, jasnobrązową twarz i brew, ciemnobrązowe paski oraz jasnobrązową dolną powierzchnię z brązowymi paskami. Skóra na twarzy, nogi i stopy są matowo zielone, dziób jest ciemnobrązowy z żółtymi oczami i zielono-żółtą podstawą.

Australijski bąk żywi się wodnymi zwierzętami, takimi jak żaby, węgorze i słodkowodne skorupiaki. Gniazdują samotnie na ziemi w gęstej roślinności mokradłowej. Aby monitorować ich populację, badacze często liczą samce na podstawie ich głośnych odgłosów godowych. Najlepszy czas na słuchanie tych odgłosów przypada na godzinę przed wschodem słońca, podczas południowej wiosny we wrześniu, w bezchmurną i bezdeszczową noc.

Ptaki te można znaleźć w południowo-zachodniej i południowo-wschodniej Australii, Tasmanii, Nowej Zelandii, Nowej Kaledonii i Ouvea. Ich liczba znacznie spadła w XX wieku z powodu osuszania i degradacji mokradeł. Australijski bąk jest wymieniony jako zagrożony zgodnie z australijskim aktem o ochronie środowiska i bioróżnorodności z 1999 roku oraz jako zagrożony zgodnie z ustawą o ochronie flory i fauny z 1988 roku w stanie Wiktoria.

Głównym zagrożeniem dla australijskiego bąka jest niszczenie jego siedlisk mokradłowych oraz brak schronienia podczas suszy. Wysiłki na rzecz ochrony są niezbędne, aby zapobiec dalszemu spadkowi liczby tych ptaków. BirdLife International zidentyfikowało kilka kluczowych miejsc w Australii dla ochrony tego unikalnego ptaka.