Chwostka szafirowa

Chwostka szafirowa – gatunek małego ptaka z rodziny chwostkowatych. Występuje w południowo-wschodniej części Australii oraz na Tasmanii.

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżnia się 6 podgatunków M. cyaneus, które zamieszkują:

• chwostka szafirowa (M. c. cyaneus) (Ellis, 1782) – Tasmania
• M. c. samueli Mathews, 1912 – Wyspa Flindersa (u wybrzeży południowo-wschodniej Australii)
• M. c. elizabethae A.J. Campbell, 1901 – wyspa King (u wybrzeży południowo-wschodniej Australii)
• chwostka eukaliptusowa (M. c. cyanochlamys) Sharpe, 1881 – południowo-wschodnia Australia
• M. c. leggei Mathews, 1912 – południowo-środkowa Australia
• M. c. ashbyi Mathews, 1912 – Wyspa Kangura (u wybrzeży południowej Australii)

Charakterystyka

Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec chwostki ma niebiesko-szafirowe, bardzo jaskrawe upierzenie, aby przyciągnąć uwagę samicy podczas okresu godowego. Długi turkusowy ogon, głowa i policzki oraz barkówki. Poza tym cały wierzch ciała granatowy, spód brudnobiały. Reszta skrzydeł brązowa. Samica jest natomiast barwy szarobrązowej, bardzo podobnej do słowika szarego.

Wymiary

• długość ciała: 15–20 cm
• rozpiętość skrzydeł: 13 cm
• masa ciała: 9–14 g

Biotop

Zamieszkuje lasy o gęstym poszyciu, trawiaste tereny oraz podmiejskie ogrody i parki. Chwostki są słabymi lotnikami. Wspinają się na zarośla, a po otwartym terenie skaczą. Rzadko oddalają się od kryjówki.

Głos

Osobniki komunikują się ze sobą za pomocą szerokiego zakresu melodyjnych nawoływań.

Pożywienie

Chwostka szafirowa żywi się drobnymi stawonogami, owadami oraz małymi ilościami nasion.

Rozród

Buduje zamknięte gniazda z pajęczyn, trawy oraz kory, wyścieła je sierścią i piórami. Ukrywa je w zaroślach, zwykle nisko. Składa białe jaja upstrzone czerwonymi plamkami. Dwa lub trzy lęgi, 2–4 jaja, które inkubuje przez 13–15 dni. Pisklęta potrafią latać po 12 dniach. Chwostki szafirowe tworzą pary i grupy rodzinne. Ostatnio stwierdzono, że grupy te składają się z pary lęgowej jednej samicy z dominującym samcem oraz kilku młodych samców o skromnym upierzeniu pełniących funkcję pomocników lęgowych. Młode samice są przepędzane z grupy. Grupy rodzinne mają matriarchalną strukturę społeczną, ale terytoriów bronią samce, które pomagają też w wychowywaniu młodych. Samice same budują gniazda i wysiadują jaja. Samce często przynoszą samicom żółte płatki kwiatów, by zdobyć ich przychylność.