Forest raven

Kruk tasmański to fascynujący ptak, występujący w Tasmanii oraz południowej części Wiktorii w Australii, z pewnymi populacjami także w Nowej Południowej Walii. Jest on członkiem rodziny krukowatych (Corvidae) i łatwo go rozpoznać po całkowicie czarnych piórach, dziobie i nogach oraz po wyraźnie białych tęczówkach u dorosłych osobników.

Te kruki rozmnażają się wiosną i latem, zazwyczaj budując swoje gniazda wysoko na drzewach. Są wszystkożerne i żywią się mieszanką materii roślinnej i zwierzęcej, w tym owadami, padliną, owocami i dżdżownicami. Często można je spotkać w poszukiwaniu pokarmu w parach lub małych grupach.

Naukowo, kruk tasmański został sklasyfikowany jako unikalny podgatunek. Populacje w Tasmanii i południowej Wiktorii są genetycznie odrębne od tych w północnej Nowej Południowej Walii. Chociaż potocznie bywają nazywane wronami, kruki tasmańskie są innym gatunkiem. Co ciekawe, badania genetyczne wykazały, że są blisko spokrewnione z małymi krukami.

Jako największy z australijskich krukowatych, kruk tasmański szczyci się lśniącym czarnym upierzeniem i charakterystycznym głosem. Zamieszkuje różnorodne środowiska, głównie obszary leśne w Tasmanii i na kontynentalnej Australii. Ich zasięg obejmuje Tasmanię, południową Wiktorię i północną Nową Południową Walię.

Według Czerwonej Listy IUCN, kruk tasmański jest gatunkiem najmniejszej troski, co oznacza, że obecnie nie grożą mu poważne zagrożenia. Te ptaki są osiadłe, tworząc monogamiczne pary, które bronią swoich terytoriów przez cały rok. Rozpoczynają rozmnażanie po trzecim roku życia.

Pomimo swojej ważnej roli w ekosystemach, takich jak jedzenie owadów i oczyszczanie padliny, kruk tasmański miał skomplikowane relacje z ludźmi. Bywał prześladowany ze względu na postrzegane zagrożenia dla inwentarza i upraw. Jednak jego wkład ekologiczny jest nieoceniony.