Green catbird

Zielony ptak koci (ang. green catbird) jest wyjątkowym gatunkiem ptaka z rodziny altanowatych, który zamieszkuje subtropikalne lasy we wschodniej Australii. Charakterystyczne dla tego ptaka jest jego niezwykłe zawołanie, które brzmi zaskakująco podobnie do miauczenia kota lub płaczu dziecka. Ze swoimi uderzająco szmaragdowymi piórami pokrytymi białymi plamkami, silnymi dziobami i mocnymi nogami, te ptaki są prawdziwą gratką dla oka. Co ciekawe, zarówno samce, jak i samice wyglądają identycznie, co utrudnia ich rozróżnienie. Ich zawołania mogą przybierać różną długość i ton, od krótkich i ostrych do długich i drżących.

Zielone ptaki kocie można znaleźć w subtropikalnych i umiarkowanych lasach deszczowych, lasach papierowych oraz czasami w lasach eukaliptusowych. Zazwyczaj pozostają w obszarze domowym o powierzchni około pięciu akrów i preferują rozmnażanie się w miejscach z drzewami figowymi. Sezon lęgowy trwa od października do stycznia, podczas którego budują duże gniazda z patyków, liści i pnączy.

W odróżnieniu od innych ptaków altanowych, samce zielonych ptaków kocich nie budują skomplikowanych altan, aby zwrócić na siebie uwagę samic. Zamiast tego, przygotowują małe place pokazowe, aby przyciągnąć samicę. Te ptaki są monogamiczne, co oznacza, że dobierają się w pary na całe życie, a samiec znany jest z tego, że karmi samicę przez cały rok. Pary lęgowe angażują się nawet w duetowe zawołania. Typowe zniesienie składa się z 2-3 jaj, które samica inkubuje przez około 23-24 dni.

Jeśli chodzi o pożywienie, zielone ptaki kocie mają zróżnicowaną dietę, która obejmuje owoce, pąki, pędy, kwiaty, nasiona, owady i małe kręgowce. Aktywnie żerują na drzewach, poruszając się z gracją z gałęzi na gałąź. Chociaż są obecnie klasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN, w Nowej Południowej Walii są uważane za narażone z powodu trwającego niszczenia siedlisk wynikającego z wycinki lasów pod zabudowę.

Zielone ptaki kocie często są spotykane w parach lub małych grupach. Są terytorialne, zwłaszcza w okresie lęgowym, i czasami dzielą tereny żerowania z innymi gatunkami, takimi jak altanowce satynowe i ptaki figowe. Większość czasu spędzają na poszukiwaniu pożywienia i patrolowaniu swoich terytoriów. Mimo iż są stosunkowo powszechne w swoich siedliskach, ciągłe zagrożenie utratą tych terenów stanowi poważne ryzyko dla ich przyszłości.