Kanialec ogorzały

Czarnobrewy myszołów to imponujący ptak drapieżny, zamieszkujący kontynentalną Australię. Po raz pierwszy został opisany przez Johna Goulda w 1841 roku i należy do rodziny Accipitridae. Jedną z jego charakterystycznych cech jest niezwykła umiejętność rozbijania jaj, co sprawia, że jest fascynującym obiektem do obserwacji.

Pod względem wielkości czarnobrewy myszołów plasuje się między orłem klinosternym a małym orłem. Jego wygląd jest bardzo charakterystyczny: czarne pióra, białe plamy na skrzydłach oraz czerwona plama na grzbiecie. Ptaki te można znaleźć w północnej i śródlądowej Australii, zwłaszcza w obszarach o niewielkich opadach deszczu. Preferują mieszankę zalesionych i otwartych krajobrazów.

W kwestii polowań, czarnobrewe myszołowy mają zróżnicowaną dietę. Polują na gady, małe ssaki, ptaki, a także plądrują gniazda w poszukiwaniu jaj. Są szczególnie znane z wykorzystania kamieni do rozbijania dużych jaj składanych przez ptaki gniazdujące na ziemi. Ta sprytna technika wyróżnia je w świecie ptaków.

Te ptaki są monogamiczne, co oznacza, że trzymają się jednego partnera przez całe życie. Budują gniazda na wysokich drzewach, a oboje rodzice angażują się w wychowanie młodych. Sezon lęgowy trwa od sierpnia do października, zazwyczaj kończąc się dwoma jajami, choć zazwyczaj tylko jedno pisklę osiąga stadium lotności.

Chociaż czarnobrewy myszołów jest wymieniany jako gatunek najmniejszej troski na Liście Czerwonej IUCN, w Nowej Południowej Walii jest uważany za gatunek narażony, a w Australii Południowej za rzadki. Ich liczba maleje z powodu niszczenia siedlisk, nadmiernego wypasu, zmian w wzorcach pożarów, nowych drapieżników i zmian klimatycznych. Są również narażone na toksyny i bezpośrednie prześladowania przez ludzi.

Działania ochronne są kluczowe dla tych ptaków. Ochrona ich siedlisk oraz przywracanie utraconych obszarów to ważne kroki w zapewnieniu ich przetrwania i utrzymaniu bioróżnorodności australijskich regionów suchych i półsuchych.