Kurawonga czarna

Srokosz pstry to unikatowy, średniej wielkości ptak o czarnym upierzeniu, rodzimy dla wschodniej Australii i wyspy Lord Howe. Należy do rodzaju Strepera i jest blisko spokrewniony z dzierzbowronami i srokami australijskimi. Wyobraź sobie solidnego, krukowatego ptaka z lśniącymi czarnymi piórami, ozdobionymi białymi plamami na skrzydłach i spodzie ogona. Jego intensywne żółte oczy i masywny dziób czynią go bardzo charakterystycznym. Dodatkowo, jego melodyjne wezwania są znakiem rozpoznawczym, a nazwa "currawong" prawdopodobnie pochodzi od rdzennych mieszkańców.

Ten ptak jest raczej osiadły i rzadko oddala się daleko od swojego terytorium. Jest wszystkożerny, żywiąc się mieszanką jagód, nasion, bezkręgowców, jaj ptaków, młodych ptaków, a nawet małych torbaczy. Srokosz pstry jest doskonale przystosowany do życia w środowiskach miejskich, takich jak parki i ogrody, choć preferuje dojrzałe lasy do rozmnażania i głównie żeruje na drzewach.

Taksonomicznie, srokosz pstry dzieli się na sześć uznanych podgatunków, różniących się nieznacznie rozmiarem i ubarwieniem. Jego najbliższym krewnym jest srokosz czarny z Tasmanii. Rozpoznasz srokosza pstrego po jego czarnym upierzeniu z wyraźnymi białymi plamami na skrzydłach i ogonie. Jego donośne, charakterystyczne wezwanie jest trudne do przeoczenia. Ten ptak jest znany z obrony swojego terytorium, rozmnażania się w dojrzałych lasach i tworzenia stad w miesiącach jesiennych i zimowych.

Srokosza pstrego spotkasz na całej wschodniej linii brzegowej Australii, od półwyspu Cape York po zachodnią Wiktorię, oraz na wyspie Lord Howe. Ptak ten przyzwyczaił się do obecności ludzi i często jest widywany w obszarach miejskich. Istnieją pewne kontrowersje dotyczące jego wpływu na inne gatunki ptaków z powodu jego drapieżnych zachowań. Niektóre badania sugerują, że pomaga kontrolować szkodniki w leśnictwie i rolnictwie, podczas gdy inne podkreślają jego rolę w rozprzestrzenianiu chwastów.

Pod względem rozmnażania, srokosz pstry gniazduje w dojrzałych lasach, zazwyczaj składając trzy jaja. Pisklęta są podatne na pasożytnictwo przez kukułki. Jako oportunistyczny zjadacz, cieszy się zróżnicowaną dietą owoców, owadów, małych kręgowców, a nawet znalezionych przedmiotów. Często można go zobaczyć w interakcjach z innymi gatunkami ptaków, niekiedy nękającymi je lub kradnącymi im jedzenie.