Łabędź czarny

Czarny łabędź to niezwykły ptak wodny pochodzący z Australii, łatwo rozpoznawalny dzięki czarnym piórom i jasnoczerwonemu dziobowi. Te ptaki są monogamiczne, co oznacza, że łączą się w pary na całe życie i można je spotkać w całym kraju. Ich ruchy są nieprzewidywalne, często zależne od zmian pogody.

W XIX wieku czarne łabędzie zostały sprowadzone do innych krajów jako ptaki ozdobne i szybko utworzyły stabilne populacje w nowych środowiskach. Obecnie można je zobaczyć w wielu ogrodach zoologicznych i prywatnych kolekcjach na całym świecie, a od czasu do czasu niektóre uciekinierzy pojawiają się poza swoimi typowymi siedliskami.

Fizycznie czarne łabędzie są dość charakterystyczne. Samce są zazwyczaj nieco większe od samic, a ich młode, zwane pisklętami, mają szarobrązowe piórka. Czarny łabędź komunikuje się za pomocą unikalnego dźwięku przypominającego trąbienie i wykazuje ciekawe zachowania, takie jak pływanie z wygiętymi szyjami oraz lot w formacji klina.

Te ptaki są nomadyczne, często spotykane na mokradłach w całej Australii, gdzie żywią się roślinnością wodną. Zwykle gniazdują w dużych koloniach, a oboje rodziców na zmianę wysiaduje jaja i opiekuje się pisklętami.

Poza Australią można znaleźć wprowadzone populacje czarnych łabędzi w takich miejscach jak Nowa Zelandia, Wielka Brytania, Japonia, USA i Chiny. Głównie żywią się roślinnością wodną i występującą na terenach podmokłych. W Nowej Południowej Walii czarne łabędzie są chronione, a według IUCN są klasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski, co oznacza, że nie są bezpośrednio zagrożone wyginięciem.

W kulturze australijskiej czarny łabędź zajmuje szczególne miejsce, symbolizując unikalną tożsamość regionu. Można go znaleźć w heraldyce, na flagach i jako symbol stanowy.