Papużka ziemna

Wschodnia papuga ziemna to fascynujący gatunek ptaka pochodzący z Australii. Jest jednym z zaledwie pięciu znanych ptaków na świecie, które prowadzą życie naziemne, dzieląc tę unikalną cechę z zachodnią papugą ziemną, nocną papugą, papugą z Antypodów oraz kakapo z Nowej Zelandii. Ptaki te mają podobny wygląd — żółtozielone upierzenie z ciemniejszymi pręgami — co jest prawdopodobnie wynikiem wspólnego pochodzenia bądź podobnych adaptacji środowiskowych.

Jeśli będziesz miała okazję spotkać wschodnią papugę ziemną, zauważysz, jak szybko potrafi się wzbić w niskim locie i szybko zanurzyć się w gęstej roślinności. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że usłyszysz ją, niż zobaczysz, zwłaszcza o zmierzchu i świcie, kiedy jej charakterystyczny gwizd rozbrzmiewa w powietrzu.

Wyróżnia się dwa uznane podgatunki tego ptaka: wschodnią papugę ziemną i tasmańską papugę ziemną. Natomiast zachodnia papuga ziemna jest obecnie klasyfikowana jako odrębny gatunek.

Niestety, wschodnia papuga ziemna napotyka trudności w niektórych częściach Australii. Jej populacje są rozproszone, zwłaszcza wzdłuż wybrzeży Queensland, Nowej Południowej Walii i Wiktorii. Z kolei tasmańska papuga ziemna jest bardziej rozpowszechniona na południowym zachodzie Tasmanii. Te ptaki preferują nadmorskie bagna z obfitymi trzcinowiskami, lecz ich siedliska są zagrożone przez działalność człowieka, drapieżniki i pożary.

Sezon lęgowy tych papug trwa od września do stycznia. Gniazdują w dobrze ukrytych miejscach na ziemi, wyścielając je liśćmi i trawą. Zazwyczaj samica składa od 3 do 4 jaj, które wysiaduje przez około 21 dni. Pisklęta są skutecznie zamaskowane przed drapieżnikami i są karmione przez rodziców, aż osiągną gotowość do opuszczenia gniazda po około trzech tygodniach. Nawet po opuszczeniu gniazda młode ptaki pozostają blisko, nocując pod kępami traw i ucząc się latać w wieku około 25 dni.