Rybitwa białoczelna

Rybitwa mała, uroczy ptak morski z rodziny mewowatych (Laridae), niegdyś była klasyfikowana w rodzaju Sterna. Jej nazwa pochodzi od angielskiego słowa "tern" (rybitwa), a nazwa gatunkowa, albifrons, łączy łacińskie terminy oznaczające "biały" i "czoło". W miarę upływu czasu, dawne podgatunki występujące w Ameryce Północnej i nad Morzem Czerwonym zostały zaklasyfikowane jako odrębne gatunki: rybitwa najmniejsza i rybitwa Saunders'a.

Te ptaki to prawdziwi podróżnicy. Rozmnażają się wzdłuż umiarkowanych i tropikalnych wybrzeży, a także przy śródlądowych wodach w Europie i Azji. Zimą migrują do cieplejszych subtropikalnych i tropikalnych oceanów. Istnieją trzy główne podgatunki: albifrons, występujący od Europy po Afrykę Północną i zachodnią Azję; guineae, zamieszkujący zachodnią i centralną Afrykę; oraz sinensis, występujący w Azji Wschodniej, Australii i Nowej Gwinei.

Rybitwy małe są towarzyskimi ptakami gniazdującymi, tworzącymi kolonie na żwirowych lub kamienistych plażach i wyspach. Zwykle składają od dwóch do czterech jaj i są bardzo ochronne wobec swoich gniazd, często wykazując agresywne zachowanie wobec potencjalnych zagrożeń. Ich dieta składa się głównie z ryb, które łowią, nurkując w wodzie. Podczas zalotów, samce wykonują uroczy rytuał, oferując ryby swoim przyszłym partnerkom.

Fizycznie, te ptaki są dość małe i charakterystyczne, z żółtym dziobem zakończonym czarną końcówką oraz pasującymi żółtymi nogami. W okresie godowym ich białe czoło sprawia, że są łatwe do zidentyfikowania. Ich głos to głośny, skrzypiący dźwięk, który wyróżnia się wśród innych ptaków morskich.

W przeszłości rybitwy małe były licznie reprezentowane na europejskich wybrzeżach, wzdłuż rzek oraz na terenach podmokłych. Niestety, ich liczebność zmniejszyła się z powodu utraty siedlisk, zanieczyszczenia oraz zakłóceń ze strony człowieka. Populacje śródlądowe zostały szczególnie dotknięte przez zmiany siedlisk spowodowane przez budowę tam, regulację rzek i wydobywanie osadów. Jednak prowadzone są działania ochronne w celu ochrony pozostałych populacji, zwłaszcza wzdłuż systemów rzecznych takich jak Loara/Allier we Francji oraz Drawa na Węgrzech i w Chorwacji. Rybitwa mała jest również chroniona na mocy Porozumienia o ochronie afrykańsko-euroazjatyckich wędrownych ptaków wodnych (AEWA).