Short-tailed shearwater

Burzyk krótkoogonowy, znany również jako burzyk smukłodzioby, yolla, moonbird lub muttonbird w Australii, jest ptakiem morskim obficie występującym w wodach australijskich. Co szczególnie interesujące, jego pisklęta są komercyjnie eksploatowane, co czyni z niego jeden z nielicznych rodzimych ptaków Australii poddawanych tego rodzaju wykorzystaniu.

Te migrujące ptaki rozmnażają się głównie na małych wyspach w Cieśninie Bassa i Tasmanii, a następnie udają się na północ do półkuli północnej, by spędzić tam letni sezon borealny. Są blisko spokrewnione z burzykiem szarym i burzykiem wielkim, co przejawia się w podobnych cechach morfologicznych, takich jak krótke ogony i czarne dzioby. Analizy filogenetyczne mitochondrialnego DNA pozwoliły naukowcom sklasyfikować je w rodzaju Ardenna.

Jeśli chodzi o opiekę nad potomstwem, rodzice burzyków na zmianę karmią swoje jedyne pisklę. Wyprawy po pokarm mogą obejmować dalekie odległości, co często wiąże się z pozostawianiem pisklęcia bez opieki przez dłuższy czas. W Tasmanii, szczególnie na wyspach muttonbird w grupie Furneaux, pisklęta te są zbierane na potrzeby gastronomiczne oraz do produkcji oleju.

Podczas zimy australijskiej burzyki migrują do miejsc takich jak Wyspy Aleuckie i Kamczatka. Na wiosnę wracają do Australii, przelatując wzdłuż wybrzeża Kalifornii. Pozyskiwanie tych ptaków, zwane muttonbirding, ma głębokie korzenie historyczne. Zarówno Aborygeni tasmańscy, jak i wczesni osadnicy europejscy praktykowali tę działalność. Europejscy łowcy fok oraz aborygeńskie rodziny rozwijały ten przemysł, a dziś rekreacyjne pozyskiwanie jest regulowane przez sezonowe licencje. Ta tradycja pozostaje ważnym elementem dziedzictwa kulturowego Tasmanii.