Skalinek czerwonogardły

Czerwony strzyżyk to uroczy, niewielki ptak zamieszkujący najchłodniejsze rejony południowo-wschodniej Australii i Tasmanii. Należące do rodziny Petroicidae ptaki te są łatwe do zidentyfikowania dzięki wyraźnemu dymorfizmowi płciowemu: samce mają jaskrawo pomarańczowo-czerwony brzuch i gardło, podczas gdy samice charakteryzują się bardziej stonowanym szaro-brązowym ubarwieniem.

Te owadożerne ptaki mają wyjątkowy talent do łapania owadów, polując na nie z gałęzi lub żerując na ziemi. Taksonomicznie czerwone strzyżyki są wczesną gałęzią grupy wróblowatych (Passerida). Zostały po raz pierwszy opisane przez francuskich przyrodników w 1830 roku i umieszczone w rodzaju Petroica. Co ciekawe, nie ma uznanych podgatunków czerwonego strzyżyka z powodu braku wyraźnych zróżnicowań geograficznych.

Czerwone strzyżyki preferują wilgotne eukaliptusowe lasy w pagórkowatych lub górzystych regionach i można je spotkać na wysokościach do 1800 metrów. Pod względem zachowania, ptaki te są dość terytorialne. Wykorzystują swoje pieśni i barwne pióra do oznaczania i obrony swoich terytoriów.

Niestety, czerwony strzyżyk jest klasyfikowany jako bliski zagrożenia, ze znaczącym spadkiem populacji w ciągu ostatnich 25 lat. Sezon lęgowy trwa od sierpnia do stycznia. W tym czasie samica buduje gniazdo i składa trzy do czterech jaj. Oboje rodzice biorą udział w karmieniu altrucjalnych piskląt, które polegają na diecie złożonej z owadów.

Czerwone strzyżyki często widuje się w parach podczas sezonu lęgowego, natomiast zimą tworzą luźne stada. Szczególnie upodobały sobie żerowanie na świeżo zaoranych polach i żywią się różnorodnymi owadami oraz innymi bezkręgowcami.