Swift parrot

Wyjątkowy papuga jest unikalnym gatunkiem ptaka rodzimego dla Tasmanii, gdzie się rozmnaża, zanim migruje na południowo-wschodnią Australię na zimę. Wyróżnia się jako jedyny członek rodzaju Lathamus i jest blisko spokrewniony z rozelami, choć jego nawyki żywieniowe są bardziej zbliżone do lori. Niestety, szybki papuga znajduje się w trudnej sytuacji. Od 2011 roku na wolności pozostało mniej niż 2000 dorosłych osobników, a eksperci przewidują, że może wyginąć do 2031 roku z powodu utraty siedlisk i drapieżnictwa.

Po raz pierwszy opisany przez Johna White'a w 1790 roku, szybki papuga został później umieszczony w rodzaju Lathamus przez René Primevère Lesson w 1830 roku. Badania genetyczne z 2011 roku wykazały, że ten ptak oddzielił się od innych linii papug około 14 milionów lat temu. Mierzący około 25 cm długości, szybki papuga jest głównie zielony, z wyraźnymi czerwonymi i niebieskimi oznaczeniami. Jest znany ze swojej energicznej i szybkiej lotu.

Rozmnażanie odbywa się od września do grudnia w Tasmanii, gdzie szybki papuga gniazduje w dziuplach drzew i składa od 3 do 5 białych jaj w jednym lęgu. Po sezonie lęgowym ptaki migrują przez Cieśninę Bassa, docierając aż do południowo-wschodniego Queensland i Adelaide. Kluczowe obszary dla szybkiego papugi zostały zidentyfikowane w różnych regionach Australii.

Siedlisko szybkiego papugi obejmuje lasy, tereny zalesione, tereny rolnicze, a nawet obszary miejskie. Jego dieta jest różnorodna, składająca się z nasion, ziaren, owoców, nektaru, owadów i pyłku. Jednak działania na rzecz ochrony są kluczowe dla przetrwania tego gatunku. Zniszczenie siedlisk, utrata miejsc lęgowych oraz drapieżnictwo przez lotopałanki stanowią znaczące zagrożenia. W konsekwencji szybki papuga jest wymieniony jako gatunek zagrożony według australijskich przepisów o ochronie środowiska i jako zagrożony w stanie Wiktoria. Konkretne działania w zakresie odbudowy i zarządzania są wprowadzane, aby pomóc chronić tego zagrożonego ptaka.