White-browed scrubwren

Białobrewy krzakoczub (Sericornis frontalis) to niewielki ptak, który preferuje nadbrzeżne regiony Australii. Dawniej zaliczany do rodziny Pardalotidae, obecnie jest uznawany za członka rodziny Acanthizidae. Te owadożerne ptaki najczęściej można spotkać w podszycie leśnym. Charakteryzują się brązowym upierzeniem, białymi brwiami i jasnymi oczami.

Często obserwuje się je w małych grupach, a ich sposób wychowywania młodych jest wyjątkowy – wszyscy członkowie grupy współpracują. Istnieją trzy gatunki białobrewych krzakoczubów: białobrewy krzakoczub, krzakoczub rdzawobrzuchy i krzakoczub tasmański.

Interesujący jest fakt, że krzakoczub tasmański był niegdyś uważany za podgatunek białobrewego krzakoczuba. Podobnie, krzakoczub plamisty, występujący w południowej nadbrzeżnej Australii, również był uznawany za podgatunek, ale dzięki badaniom genetycznym został zaklasyfikowany jako odrębny gatunek.

Białobrewe krzakoczuby zamieszkujące kontynent mają oliwkowobrązowe górne partie ciała, białe gardła i czarne dzioby. Samce i samice można rozróżnić po barwie upierzenia. Ptaki te są osiadłe, co oznacza, że nie migrują; preferują zalesione lub krzaczaste tereny z gęstym podszyciem.

Białobrewe krzakoczuby są bardzo towarzyskie i wokalne. Współpracują w grupach przy poszukiwaniu pożywienia i wychowywaniu młodych, co nazywa się kooperacyjnym rozmnażaniem. Sezon lęgowy trwa od czerwca do grudnia. Gniazda budują z suszonych traw, liści, patyków i piór. Ich jaja mają różne kolory i oznaczenia, a w przypadku krzakoczuba tasmańskiego są one największe spośród wszystkich gatunków.