Leptodactylus fallax

Leptodactylus fallax, powszechnie znany jako kurczak górski lub olbrzymia żaba rowowa, jest krytycznie zagrożonym gatunkiem endemicznym dla wysp Dominika i Montserrat na Karaibach. Na przestrzeni lat ich populacja drastycznie zmalała z powodu polowań, utraty siedlisk, klęsk żywiołowych, a ostatnio także śmiertelnej choroby grzybiczej, chytridiomykozy.

Kurczak górski jest jedną z największych żab na świecie, osiągającą wagę do 1 kilograma i dorastającą do 22 centymetrów długości. Wykazuje różnorodne ubarwienie i ma charakterystyczne cechy, takie jak unikalna fałda biegnąca od głowy do pachwiny oraz duże, wyraziste oczy.

Te żaby są naziemne i nocne, co oznacza, że żyją na lądzie i są aktywne nocą. Są drapieżnikami typu „siedź i czekaj” z różnorodną dietą obejmującą owady, krocionogi, pająki i małe kręgowce. W okresie lęgowym samce rywalizują o miejsca gniazdowania i angażują się w ampleksus — rodzaj uścisku godowego — z samicami. Samica następnie składa jaja w gnieździe z piany wykonanej przez samca, a kijanki karmią się specjalnymi jajami dostarczonymi przez samicę.

Kurczak górski stoi przed licznymi zagrożeniami, w tym polowaniami, chorobami, niszczeniem siedlisk i obecnością wprowadzonych drapieżników. Aby przeciwdziałać tym wyzwaniom, podjęto kilka działań ochronnych. Obejmują one programy hodowli w niewoli w ogrodach zoologicznych, projekty reintrodukcji w ich naturalnych siedliskach, zakazy polowań, kampanie edukacyjne oraz ciągłe programy monitorowania.

Programy hodowli w niewoli odniosły pewne sukcesy, szczególnie w Europie, gdzie żaby wyhodowane w niewoli zostały ponownie wprowadzone na Montserrat. Jednak gatunek nadal stoi przed poważnymi zagrożeniami, głównie z powodu ciągłej groźby chytridiomykozy i niszczenia siedlisk.

Wysiłki na rzecz ratowania kurczaka górskiego trwają, ale droga do jego odbudowy jest pełna wyzwań. Niemniej jednak, zaangażowanie w zachowanie tego unikalnego i fascynującego gatunku nadal budzi nadzieję na jego przyszłość.