Ścierwnik

Sęp egipski, znany także jako biały sęp padlinożerny lub kurczak faraona, to wyjątkowy ptak wyróżniający się w rodzinie sępów. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Neophron i ma szeroki zasięg obejmujący Półwysep Iberyjski, Afrykę Północną aż po Indie. W locie łatwo go rozpoznać dzięki charakterystycznemu wzorowi na spodzie skrzydeł oraz klinowatemu ogonowi.

Te sępy głównie żywią się padliną, ale nie są wybredne; polują także na małe ssaki, ptaki, gady oraz ptasie jaja. Niestety, XX wiek nie był dla nich łaskawy, a ich liczebność znacznie spadła z powodu polowań, przypadkowych zatruć oraz kolizji z liniami energetycznymi.

Sępy egipskie są wyjątkowe nie tylko pod względem wyglądu, ale również zachowania. Ich dorosłe upierzenie jest uderzająco białe z czarnymi piórami lotnymi, a mają długi, smukły dziób. Te ptaki są bardzo inteligentne, znane z używania narzędzi, takich jak kamyki do rozbijania jaj i gałązki do zbierania wełny na gniazda. Zazwyczaj są monogamiczne i często wracają do tych samych miejsc gniazdowania rok po roku.

Pomimo swojej odporności, sępy egipskie stoją w obliczu licznych zagrożeń ze strony człowieka. Linie energetyczne, polowania, zatrucia i kumulowanie się ołowiu odcisnęły swoje piętno, prowadząc do spadku populacji w Europie, na Bliskim Wschodzie i w Indiach. Prowadzone są działania ochronne mające na celu ochronę tych sępów, zwłaszcza na Wyspach Kanaryjskich. Inicjatywy te obejmują tworzenie bezpiecznych miejsc do karmienia oraz rozwiązywanie problemów takich jak zatrucie ołowiem i utrata siedlisk.