Lancetogłów mleczny

Wąż mleczny, znany naukowo jako Lampropeltis triangulum, jest niejadowitym członkiem rodziny węży królewskich, a wyróżnia się 24 rozpoznanymi podgatunkami. Te barwne węże można spotkać od południowo-wschodniej Kanady przez Stany Zjednoczone aż po Amerykę Środkową i Południową. Osiągają różne rozmiary, z największymi osobnikami dorastającymi do 120-132 cm (około 4-4,3 stopy). Ich charakterystyczne wzory kolorystyczne zazwyczaj obejmują pasy czerwone, czarne i żółte lub białe i czarne, choć niektóre populacje wykazują inne odmiany.

Węże mleczne są bardzo elastyczne i mogą przeżyć w różnych siedliskach, w tym lasach, preriach i skalistych zboczach. Są głównie aktywne w nocy i mają zróżnicowaną dietę, w skład której wchodzą owady, jaszczurki, małe ssaki, ptaki, a nawet inne węże. Chociaż nie są jadowite, węże mleczne mogą być dość defensywne, gdy są zagrożone, często wibrując ogonem i uderzając jako ostrzeżenie.

Pod względem rozmnażania, węże mleczne składają jaja, z przeciętną wielkością miotu wynoszącą około 10 jaj. Sezon godowy zazwyczaj przypada na okres od maja do czerwca, a jaja wylęgają się około sierpnia lub września. Na wolności te węże żyją około 12 lat, natomiast w niewoli mogą dożyć nawet 21 lat.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje węża mlecznego jako gatunek o "najmniejszym zagrożeniu", co oznacza, że obecnie nie są one w znacznym niebezpieczeństwie. Jednakże, stawiają czoła pewnym zagrożeniom, szczególnie związanym z ich zbieraniem na potrzeby handlu zwierzętami domowymi. Ze względu na ich atrakcyjny wygląd, węże mleczne są często hodowane w niewoli w tym celu. Każdy podgatunek ma swój unikalny zasięg i wygląd, co dodaje różnorodności tej fascynującej grupie zwierząt.