Pancernik olbrzymi

Charakterystyka

Zębolita olbrzymia to największy przedstawiciel swojej rodziny. Tułów wraz z głową osiąga długość od 75 cm do 100 cm. Dorosłe osobniki mogą ważyć 60 kg. Zauważalny dymorfizm płciowy.

Oczy: Są stosunkowo małe, ponieważ pancernik olbrzymi wychodzi w nocy i polega głównie na znakomitym węchu.

Skóra (Pancerz): Płytki kostne, pokryte na wierzchu warstwą rogową, ułożone są w kilka ruchomych pasów i okrywają całe ciało wraz z głową. Pancerz na grzbiecie składa się z 11-13 szeregów płytek, zaś odcinek szyjny 3 bądź 4 rzędów. Brzegi pancerza białawe.

Kończyny przednie: Każda z kończyn ma 5 palców. Trzeci palec przednich kończyn posiada dorastający do 30 cm sierpowaty pazur. Zwierzę wykorzystuje go do obrony, kopania nor oraz do rozgrzebywania kopców termitów i mrówek.

Ogon: Jest potężny i opancerzony, zaatakowanemu zwierzęciu służy do obrony. Mierzy około 50 cm.

Występowanie

Zębolita olbrzymia występuje w Ameryce Południowej na wschód od Andów, przez północną Wenezuelę i Kolumbię po północną Argentynę i Paragwaj. Nieobecna we wschodniej Brazylii. Żyje w pobliżu wody. Gatunek rzadki.

Tryb życia

Zębolitę olbrzymią cechuje specjalizacja pokarmowa. Główny składnik diety stanowią termity i mrówki. Reguluje, więc wielkość ich populacji. Niekiedy żywi się drobnymi kręgowcami, padliną, a także pokarmem roślinnym. Samotnik. Łączy się w pary jedynie w okresie godowym. Samica ma 1-2 młode w miocie. Zębolita olbrzymia prowadzi nocny tryb życia. Za dnia przebywa w podziemnej norze. Podczas poszukiwania pokarmu preferuje tereny otwarte. Ryjąc w ziemi, ułatwia jej napowietrzanie.

Znaczenie gospodarcze

Zębolita olbrzymia kontroluje liczebność mrówek, żerujących na użytkach zielonych. Czasem kopiąc w poszukiwaniu zdobyczy, niszczy plony. W niektórych regionach świata jest uśmiercany dla mięsa.

Ochrona

Zębolita olbrzymia jest chroniona prawem międzynarodowym na mocy Konwencji Waszyngtońskiej. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych zakwalifikowana przez IUCN w 2006 jako gatunek narażony na wyginięcie (VU). Zagrożony wskutek intensywnego zabijania dla mięsa i pancerza oraz kurczenia się naturalnych siedlisk.