Sofia Central Mineral Baths, Sofia

Centralne Łazienki Mineralne to zabytek w centrum Sofii, stolicy Bułgarii, miasta znanego ze źródeł mineralnych znajdujących się w okolicy. Zostały zbudowane na początku XX wieku w pobliżu dawnej łaźni tureckiej i służyły jako miejskie łaźnie publiczne do 1986 roku.

Łaźnie publiczne istniały w Sofii co najmniej od XVI wieku. Podczas wizyty czeskiego podróżnika Hansa Dernschwama w Sofii w latach 1553-1555, Dernschwam odnotował obecność jednej dużej łaźni i dwóch mniejszych po obu stronach miasta. Dernschwam opisał łaźnie w następujący sposób: Łaźnie znajdują się na placu; przed wejściem stoi duży czworokątny budynek z okrągłą kopułą w stylu greckim na szczycie, podobną do Panteonu w Rzymie. Jest on bogato wyłożony białym marmurem.. Duże przewody doprowadzające wodę do łaźni są wykonane z gliny garncarskiej. Każda rura ma długość około jednego łokcia wiedeńskiego, a poszczególne rury przechodzą jedna przez drugą. Są one otynkowane, tak jak to widziałem w Siebenbürgen, w starych budynkach w Thorenburgu.

Obecny budynek Centralnych Łazienek Mineralnych został zaprojektowany przez architektów Petko Momchilova i Friedricha Grünangera w latach 1904-1905 w stylu secesji wiedeńskiej, ale z typowo bułgarskimi, bizantyjskimi i prawosławnymi elementami zdobniczymi, i zatwierdzony 30 stycznia 1906 r. ponieważ projekty austriackiego i francuskiego architekta zostały odrzucone. Surowa konstrukcja została ukończona w 1908 r. a bułgarska firma wykonała dach kompleksu i przewód doprowadzający wodę mineralną. Otwarcie łaźni nastąpiło 13 maja 1913 r. ale budynek został całkowicie ukończony po dwóch kolejnych latach, a przed łaźnią urządzono ogród. Artyści Haralampi Tachev i St. Dimitrov zaprojektowali ceramiczną dekorację budynku z majoliki.

Północne skrzydło zostało uszkodzone podczas bombardowania Sofii w czasie II wojny światowej, ale kilka lat później zostało odrestaurowane. Łaźnie działały jako łaźnie publiczne do 1986 r. kiedy to budynek zamknięto ze względu na zły stan techniczny i możliwość zawalenia się dachu. Następnie został częściowo zrekonstruowany i gruntownie oczyszczony, a od września 2015 r. mieści się w nim Regionalne Muzeum Historyczne w Sofii.