Traszka grzebieniasta

Traszka grzebieniasta, znana również jako traszka grzebieniasta północna lub traszka brodata, to interesujący płaz występujący w Wielkiej Brytanii, północnej i środkowej Europie oraz części zachodniej Syberii. Ten gatunek może osiągać długość do 16 cm, przy czym samice są zazwyczaj nieco większe od samców. Mają ciemnobrązowe grzbiety i boki, a ich brzuchy są uderzająco żółte lub pomarańczowe z ciemnymi plamami. W okresie godowym samce rozwijają charakterystyczny, postrzępiony grzebień wzdłuż grzbietu i ogona.

Przez większość roku traszki te żyją na lądzie, zazwyczaj w zalesionych obszarach nizinnych. Gdy nadchodzi wiosna, migrują do większych, pozbawionych ryb stawów, aby się rozmnażać. Samce wykonują skomplikowane pokazy godowe, aby przyciągnąć samice i złożyć spermatofory do zapłodnienia. Samice składają około 200 jaj, starannie zawijając każde z nich w rośliny wodne. Larwy spędzają od dwóch do czterech miesięcy rozwijając się w wodzie, zanim przekształcą się w młode traszki lądowe. Zarówno larwy, jak i dorosłe traszki lądowe żywią się głównie bezkręgowcami.

Co ciekawe, to, co kiedyś uważano za podgatunki traszki grzebieniastej północnej, jest obecnie uznawane za odrębne gatunki w obrębie rodzaju Triturus. Pomimo że Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje traszkę grzebieniastą jako gatunek "najmniejszej troski", jej populacje maleją głównie z powodu niszczenia siedlisk spowodowanego rozwojem urbanistycznym. W związku z tym gatunek ten jest ściśle chroniony w większości krajów europejskich.

Po raz pierwszy opisana w 1768 roku, traszka grzebieniasta miała przez lata ponad 40 różnych nazw naukowych. Obecnie uznaje się siedem gatunków traszek grzebieniastych, z traszką grzebieniastą północną jako najbardziej rozpowszechnioną.

Te traszki preferują zalesione siedliska i stawy bez ryb do rozmnażania. Mają skomplikowany cykl życiowy, który obejmuje przechodzenie z wody na ląd i z powrotem. Larwy rozwijają się w wodzie, zanim staną się dorosłymi organizmami lądowymi.

Traszka grzebieniasta północna stoi przed wieloma zagrożeniami, w tym zniszczeniem siedlisk, wprowadzeniem ryb i raków do stawów lęgowych, zbieraniem na potrzeby handlu zwierzętami domowymi oraz krzyżowaniem się z innymi gatunkami traszek grzebieniastych. Działania ochronne koncentrują się na zachowaniu siedlisk, kontrolowaniu wprowadzonych gatunków oraz tworzeniu nowych stawów lęgowych. Gatunek jest chroniony na mocy różnych przepisów międzynarodowych i europejskich, aby zapewnić jego przetrwanie.