Lautaro Volcano, Park Narodowy Bernardo O’Higgins

Wulkan Lautaro to aktywny subglacjalny stratowulkan położony w chilijskiej Patagonii, w północnej części Południowego Patagońskiego Pola Lodowego. Jego szczyt wznosi się około 2000 m ponad średnią powierzchnię płaskowyżu pokrywy lodowej. Jest to najwyższa góra w Parku Narodowym Bernardo O'Higgins, a w jego pobliżu znajduje się lodowiec Pío XI. W 1952 roku wulkan otrzymał swoją nazwę na cześć Lautaro, który był przywódcą wojskowym Mapuczów.

Pierwszego wejścia na Lautaro dokonali Peter Skvarca i Luciano Pera 29 stycznia 1964 roku. Wspięli się południowo-wschodnią granią, napotykając wiele szczelin, kilka stromych lodowych ścian, gzymsy, a na szczycie śnieżny grzyb. W pobliżu szczytu znaleźli aktywny krater i silne emisje siarki. Drugiego wejścia dokonali Eric Jones, Mick Coffey i Leo Dickinson 2 marca 1973 roku, w ramach przejścia przez Południowe Patagońskie Pole Lodowe.