Canal Lauca, Lauca

Kanał Lauca to sztuczny kanał służący do przekierowywania wód rzeki Lauca na zachód przez kanał i tunel do doliny Azapa w celu nawadniania doliny i wytwarzania energii wodnej. Budowę kanału rozpoczęto w 1948 roku, a 14 lat później rozpoczęto przekierowywanie wody z tamy znajdującej się około 16 mil na południowy zachód od jeziora Lago Cotacotani.

Kanał znajduje się w gminie Putre, w regionie Arica y Parinacota w Chile. Jego długość wynosi 33 kilometry, a przepustowość 1,9 metra sześciennego na sekundę. Przekazuje wodę z rzeki Lauca do Rio San Jose do celów irygacyjnych i hydroenergetycznych; na końcu kanału znajduje się elektrownia Chapiquiña, która produkuje 56 gigawatogodzin rocznie. Zazwyczaj przesyłane jest około 0,8 metra sześciennego wody na sekundę; plan przesyłania dodatkowej wody z jeziora Chungara został zablokowany po wniesieniu sprawy do sądu przez grupę ekologów.

Kanał został oddany do użytku w 1962 roku i jest własnością rządu Chile. W wyniku budowy kanału zwiększyła się powierzchnia terenów nawadnianych w dolinie Azapa. Doprowadziło to również do zwiększenia imigracji z Boliwii do Chile. Budowa kanału wywołała protesty Boliwijczyków i wydaje się, że sprzyjała przede wszystkim dużym przedsiębiorstwom rolnym.

Rzeka Lauca bierze swój początek w Laguna Cotacotani, do której z kolei spływają wody z jeziora Chungara. Płynie najpierw na zachód, a następnie skręca na południe i wraca na wschód do Boliwii. Po osuszeniu działu wodnego o powierzchni 2350 km2 rzeka kończy swój bieg w Salar de Coipasa w Boliwii.