Faeton czerwonosterny

Czerwonosterny faeton to niezwykły ptak morski, który można spotkać w tropikalnych regionach Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku. Po raz pierwszy opisany przez Pietera Boddaerta w 1783 roku, ten ptak przypomina nieco rybitwę, ale wyróżnia się długimi, czerwonymi piórami ogonowymi. Żywi się głównie rybami i kałamarnicami, które łapie, nurkując w oceanie.

Ptaki te gniazdują w koloniach na odległych wyspach oceanicznych, a oboje rodzice na zmianę wysiadują jaja przez około sześć tygodni. Czerwonosterny faeton napotyka jednak trudności z powodu działalności człowieka, w tym drapieżnictwa przez szczury i koty.

Jeśli chodzi o klasyfikację, czerwonosterny faeton ma dość skomplikowaną historię. Obecnie istnieje kilka uznanych podgatunków, ale eksperci nadal debatują nad ich ważnością. Najbliższym krewnym czerwonosternych faetonów jest białosterny faeton. Z wyglądu czerwonosterny faeton to duży ptak z przeważnie białymi piórami, czerwonym dziobem i charakterystycznymi czerwonymi piórami ogonowymi. Można go spotkać głównie na południowym Oceanie Indyjskim oraz na zachodnim i centralnym Oceanie Spokojnym.

W sezonie lęgowym te ptaki tworzą monogamiczne pary i gniazdują w koloniach na różnorodnych terenach. Są dość terytorialne i prezentują unikalne pokazy godowe. Okres inkubacji trwa od 42 do 46 dni, a oboje rodzice dzielą odpowiedzialność za opiekę nad pisklęciem aż będzie gotowe do lotu.

Dieta czerwonosternych faetonów składa się głównie z ryb i kałamarnic, a ich strategie żerowania zmieniają się w zależności od tego, czy wysiadują jaja, czy karmią swoje pisklę.

Człowiek miał zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na czerwonosterny faeton. Historycznie, niektóre kultury ceniły ich pióra ogonowe. Dziś gatunek ten jest klasyfikowany jako "najmniejszej troski" przez IUCN, ale w niektórych rejonach jego populacje są zagrożone przez niszczenie siedlisk i wprowadzone drapieżniki. Obecnie trwają działania mające na celu ochronę tych pięknych ptaków przed dalszymi zagrożeniami.