Łabędź czarnoszyi

Łabędź czarnoszyi to największy ptak wodny rodzimy dla Ameryki Południowej, zachwycający swoim eleganckim wyglądem. Te majestatyczne ptaki charakteryzują się białym ciałem, czarną szyją i głową, szarym dziobem z charakterystycznym czerwonym guzkiem u nasady oraz białą pręgą za okiem. Dorosłe osobniki osiągają długość od 102 do 124 cm i ważą od 3,5 do 6,7 kg. Imponująca jest również ich rozpiętość skrzydeł, wynosząca od 135 do 177 cm.

Jedną z ciekawostek dotyczących łabędzi czarnoszyich jest to, że są stosunkowo ciche. Obaj rodzice uczestniczą w wychowywaniu młodych, często nosząc pisklęta na swoich grzbietach, co jest wzruszającym widokiem. Samica zazwyczaj składa około czterech do sześciu jaj w gnieździe zbudowanym z roślinności. Dieta tych ptaków składa się głównie z roślin, owadów i ikry ryb, które znajdują w swoich wodnych siedliskach.

Łabędzie czarnoszyje zazwyczaj zamieszkują słodkowodne bagna, laguny i brzegi jezior w południowej części Ameryki Południowej. Można je spotkać w takich miejscach jak południowe Chile, Patagonia, Ziemia Ognista i Falklandy. Zimą australijską migrują na północ do cieplejszych regionów, takich jak Paragwaj, Boliwia i południowa Brazylia. Co ciekawe, wielkie trzęsienie ziemi w Chile stworzyło nowe tereny podmokłe, które stały się ważnymi siedliskami dla tych łabędzi.

Niestety, populacja łabędzi czarnoszyich stanęła w obliczu poważnego zagrożenia w latach 2004 i 2005. Tysiące z nich zginęło lub migrowało z Rezerwatu Przyrody Carlosa Anwandtera w Chile z powodu zanieczyszczenia spowodowanego przez Zakłady Celulozowe Valdivia na rzece Cruces. To zdarzenie spowodowało znaczący spadek ich liczebności. Pomimo tego niepowodzenia, łabędź czarnoszyi jest obecnie sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN i jest również uwzględniony w Załączniku II CITES, co oznacza, że nie są natychmiastowo zagrożone, ale wymagają monitorowania.