Xiadu, Pekin

Xiadu lub Dolna Stolica Yan była jedną ze stolic Yan w okresie Walczących Państw w starożytnych Chinach. Xiadu mogło być największym miastem na świecie od 400 do 300 r. p.n.e. z szacowaną liczbą ludności przekraczającą 300 000.

Pozostałości miasta znajdują się w powiecie Yi, w prowincji Baoding, w prowincji Hebei. Xiadu, o powierzchni 30 km², jest największym odkopanym miastem z okresu Walczących Państw. Xiadu było otoczone fosą i murami z ubitej ziemi; podstawa murów miejskich mierzyła 40 m w najszerszym miejscu. Do dziś zachowała się część starego muru miejskiego o wysokości 6,8 m. Ruiny zostały po raz pierwszy odkopane w 1929 roku przez ekspedycję archeologiczną z Uniwersytetu Pekińskiego.

Miasto zostało zbudowane w górach Taihang, otoczone od północy rzeką Beiyi, a od południa rzeką Zhongyi. Trudna topografia terenu ułatwiała obronę przed atakami. Miasto było kwadratowe, z murem i kanałem biegnącym z północy na południe przez jego środek, dzielącym miasto na wschodnią i zachodnią połowę. We wschodniej części miasta znajdowały się duże warsztaty odlewania żelaza, brązu, bicia monet, wyrobu broni, ceramiki i przedmiotów z kości. We wschodniej części miasta znajdował się również pałac i cmentarze królewskie. Odkryto dwa cmentarze, na każdym z nich znaleziono 13 i 10 grobów. Wszystkie groby były przykryte piramidalnym tumulusem. W Pekinie zbudowano muzeum poświęcone odkrytym obiektom.