Kiściec srebrzysty

Systematyka

Wyróżniono kilkanaście podgatunków L. nycthemera:

• L. nycthemera omeiensis – środkowy i południowy Syczuan.
• L. nycthemera rongjiangensis – południowo-wschodnie Kuejczou.
• L. nycthemera nycthemera – Kuangsi and Guangdong, północno-wschodni Wietnam.
• L. nycthemera fokiensis – północno-zachodni Fujian.
• L. nycthemera whiteheadi – Hajnan.
• L. nycthemera occidentalis – północno-zachodni Junnan, północno-wschodnia Mjanma.
• L. nycthemera rufipes – południowo-zachodni Junnan, północno-środkowa Mjanma.
• L. nycthemera jonesi – wschodnia Mjanma do południowych Chin i północnej Tajlandii.
• L. nycthemera ripponi – wschodnio-środkowa Mjanma.
• L. nycthemera beaulieui – południowo-zachodni Junnan, północny Laos, północno-zachodni Wietnam.
• L. nycthemera berliozi – północno-środkowy Wietnam.
• L. nycthemera beli – zachodnio-środkowy Wietnam.
• L. nycthemera annamensis – południowo-środkowy Wietnam.
• L. nycthemera lewisi – południowo-zachodnia Kambodża, południowo-wschodnia Tajlandia.
• L. nycthemera engelbachi – południowy Laos.

Morfologia

Cechy gatunku

Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec jest biały, w czarne prążki i plamki; ogon prążkowany lub całkowicie biały, brzuch i czub są czarne. Samica jest podobna do samicy bażanta – jest w czarno-brązowy deseń, a pióra pokrywowe są czarne i brązowo obrzeżone, co przypomina łuski. Łatwy w hodowli.

Wymiary

• długość ciała (L. nycthemera nycthemera):
  • samiec: 120–125 cm, z czego ogon to 60–75 cm
  • samiczka: 70–71 cm, z czego 24–32 cm to ogon.

Ekologia

Biotop

Obrzeża gęstych lasów i dżungle bambusowe, głównie na wysokości 1500–2000 m n.p.m.

Lęgi

Kiśćce srebrzyste hodowane w wolierze w okresie gniazdowania muszą mieć do dyspozycji skrzynkę wypełnioną sianem lub słomą. Gdy mieszkają w ogrodzie, same zatroszczą się o gniazdo. Samice mogą rozmnażać się po roku, samce po dwóch.

Jaja

Samica znosi 6–8 jaj, które wysiaduje przez 25 dni. Pisklęta są wodzone przez kurę, czasami samiec jej w tym pomaga.