Tragopan plamisty

Systematyka i morfologia

Wyróżniono dwa podgatunki T. caboti:

• T. caboti caboti - samiec ma głowę czarną, policzki żółto-pomarańczowe, grzebień jest czerwono-pomarańczowy, pióra na grzbiecie pomarańczowe z cętkami koloru kasztanowego. Samice brązowo-szare, podobne do samic tragopana modrolicego (Tragopan temminckii), jednak nieco mniejsze, z białymi cętkami. Skóra wokół oka samicy ciemnopomarańczowa, do lekko brązowej, bardzo wyraźnie widoczna dopiero po skończeniu 18. miesiąca życia. Występuje w południowo-wschodnich Chinach.
• T. caboti guangxiensis - ciemniejszy kolor kasztanowaty w tył i zad. Samica jest cętkowana, rudo-czarna, z brązowymi cętkami. Białe trójkątne łatki po bokach i na piersi. Występuje w Kuangsi.

Ekologia

W środowisku naturalnym związane z występowaniem drzewa z gatunku Daphniphyllum macropodum, na którego gałęziach ptaki te często przesiadują, a jego liście i owoce wchodzą w skład jego pożywienia. Zamieszkuje lasy iglaste albo borealne z poszyciem, blisko potoków górskich, na zboczach stromych gór.

Żywi się na gruncie albo w koronach drzew. O świcie i o zmierzchu przebywa częściej na gruncie, poza tym większość czasu spędza w koronach drzew.

W naturze gniazduje w opuszczonych gniazdach innych ptaków, w rozwidleniach drzew lub nawet na gruncie w zakrzewieniach lub między skałami.

Pożywienie stanowią także nasiona dębu, karłowaty kasztan jadalny, paproć, wiśnia górska, malina, dzikie winogrono, chińska jagoda wawrzynu, robaki zbierane na ziemi i w koronach drzew oraz larwy owadów.

Pod koniec marca i w kwietniu samica znosi od 2 do 12 jaj. Mają one wymiary 55x41 mm Samice niosą już w pierwszym roku, ale samce osiągają zdolność rozrodczą w drugim roku życia. Inkubacja jaj trwa 28 dni. Gatunek ten jest monogamiczny.

Ochrona

Tragopan plamisty jest narażony na wyginięcie. W naturalnym środowisku liczy nie więcej jak 5000 sztuk, a w hodowlach prywatnych nie więcej niż 500 sztuk. Typowe środowisko tragopanów jest silnie zdefragmentowane z powodu wyrębu lasu dla produkcji drewna i przywracania pól pod uprawy, przez co tworzą się izolowane populacje i w konsekwencji m.in. do zmniejszenia się globalnej populacji i wymiany genów.

Gatunek umieszczony w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych i chroniony konwencją CITES (załącznik I).